Φέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τον θάνατο του Αργύρη Εφταλιώτη (1849-1923). Λέσβιος στην καταγωγή (κατά κόσμο Κλεάνθης Κ. Μιχαηλίδης), ο Εφταλιώτης μάς έχει αφήσει ένα πλούσιο λογοτεχνικό έργο. Μια από τις κορυφαίες στιγμές του είναι και η μετάφραση της Οδύσσειας του Ομήρου, που την ξεκίνησε σε μεγάλη ηλικία, φτάνοντάς την μέχρι και την ραψωδία φ. Όντας δημοτικιστής, με επιρροές από τον...

«Συνέβη» την 3η Σεπτεμβρίου του 2009, όταν δείχνοντας στον συνάδελφο Κώστα Θεολόγου κάτι που είχα γράψει εκείνο το πρωί, μου είπε: «Άρη, αυτό είναι ποίημα». Και η συνέχεια, βεβαίως, ήτο καταιγιστική. Αυτό που είχα γράψει εκείνο το πρωί, ήταν κάτι σαν προέκταση του επιλόγου στο τελευταίο κεφάλαιο του τελευταίου (4ου) φιλοσοφικού μου βιβλίου – είχε έκταση 100 σελίδες και χρειάστηκαν τρία χρόνια...

Ποιήματα 1990-2019 Πολλοί θεωρητικοί προσπάθησαν, κατά καιρούς, να ορίσουν τι είναι ποίηση. Οι ορισμοί πολλοί και αυτό δείχνει ότι η έκφραση μιας εσωτερικής ροής δεν επιδέχεται καλούπια. Δεν ξέρω, λοιπόν, εάν οι πέντε ενότητες γραφής που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό υπό τον γενικό τίτλο «Πρώτα θα φύγουν τα πουλιά» εμπίπτουν στην κατηγορία «ποίηση». Ξέρω ότι είναι η φωνή...

Η αναζήτηση του χωρίς σφρίγος εαυτού από τη γέννηση μέχρι το επικείμενο τέλος. Η νέα ποιητική συλλογή του συγγραφέα και μεταφραστή Τάσου Ψάρρη με τίτλο Πάροδος τέρμα σκιαγραφεί τη βαθιά βιοτική λεηλασία, τη μακρά αναμονή για κάτι εκ των προτέρων χαμένο. Ακολουθώντας τα ιστορικά και πνευματικά ίχνη του, ο άνθρωπος, τραυματικά ανέστιος στην ίδια του την ύπαρξη, πορεύεται με...

Ο άυπνος περιηγητής είναι ένας κοινός πολίτης του δυτικού κόσμου που κρατάει ηλεκτρονικό ημερολόγιο όχι για να περιγράψει τον επίσης κοινότυπο μικρόκοσμο του αλλά για να εκφράσει εκείνες τις αρχετυπικές αγωνίες που θα στοιχειώνουν την ανθρωπότητα μέχρι τον οριστικό αφανισμό της. Επιλέγει να συνομιλήσει με έναν φαντασιακό Θεό αλλά και με αδιάφορους Αγίους, να επιβιβαστεί με...

Στιγμιότυπο Φθινοπώρου Δομημένο με τις ιδιόμορφες παρυφές των αισθήσεων και των αισθημάτων που ανήκουν σ’ όλες τις εποχές, συμπυκνωμένες σ’ έναν όγκο αφηρημένου ήλιου, ή σκορπισμένες σε γρήγορες πατημασιές, που ολοένα αλλάζουν αποτυπώματα. ...

Ένα μειδίαμα φυσά και πάλι τα μαλλιά του γερασμένου κόσμου. Β. Κουντζάκης, «Φωτοσύνθεση». Εκεί που σταματάει η σιγή και ξεκινά ο λόγος, ο ποιητής μ’ όλες τις αισθήσεις του προτεταμένες ρίχνεται σε μία περιπέτεια αναψηλάφησης της κοινωνικότητας της αστικής συν-ομιλίας. Το «εκεί» δηλώνει το μεταίχμιο στο οποίο βρίσκεται καθώς η (συν) ομιλία υποκαθιστά κατ’...

Ο Γιώργος Π. Σαββίδης, προλογίζοντας το γλωσσάρι του για τον Δωδεκάλογο του γύφτου του Κωστή Παλαμά, σημειώνει: «Τι σημαίνει “γλωσσάρι”; Αν δεν κάνω λάθος: ούτε λεξικό, μήτε ευρετήριο λέξεων, αλλά πραχτικό βοήθημα για τον αναγνώστη ενός κειμένου το οποίο παρουσιάζει ασυνήθιστες δυσκολίες λεκτικές – ήγουν: ασυνήθιστες λέξεις και ασυνήθιστους τύπους είτε ασυνήθιστες χρήσεις...

Το χάικου, όπως αναλύθηκε σε παλαιότερα εισαγωγικά, επεξηγηματικά μου κείμενα, δεν παρουσιάζει ή περιγράφει μία αντίθεση, αλλά τουναντίον, δημιουργεί μια ακρότατη αντίθεση ανάμεσα σε παράλληλα, παρόμοια ή ανόμοια πράγματα. Ωστόσο, η αντίθεση αυτή αποτελεί τεκμήριο αδιαιρετότητας, δηλαδή, ενότητα. Εδώ παρουσιάζονται διακόσια εξήντα επτά επιλεγμένα ποιήματα, μεταφρασμένα (την...

Οι Μεγάλοι Θεοί και τα Μυστήρια της Σαμοθράκης Ήταν οι Κάβειροι οι Μεγάλοι Θεοί; Και αν όχι, τι σχέση είχαν με αυτούς; Το σίγουρο ήταν αλλά και είναι πως οι Κάβειροι και οι Μεγάλοι Θεοί της Σαμοθράκης προκαλούσαν και προκαλούν ξεχωριστό ενδιαφέρον και σαγήνη. Στο παρόν βιβλίο ξεδιπλώνονται όλοι οι μύθοι αλλά και τα επιστημονικά στοιχεία που θα βοηθήσουν τον αναγνώστη να...

Ο Κώστας Κόϊκας, με το δεύτερο τεύχος των Ολιγόλεκτων του, (ξανα)στέκεται με σεβασμό μπροστά στους κανόνες της γλωσσικής λιτότητας και (ξανα)ανακαλύπτει μέσα στους αυτοπεριορισμούς και τα εκδοτικά όρια περισσότερη ελευθερία για να προσεγγίσει και να φωτίσει τα προσφιλή του θέματα: την αισθητική, την ηθική, την τέχνη, τη μουσική, την πολιτική, τον ανθρωπισμό, το δίκαιο και τη...

Η ποίηση του Γκαμπριέλε Ντ’ Αννούντσιο είναι λυρική, διδακτική, ιστορική, όχι πολύ ρομαντική και είναι επί παντός του επιστητού κατά που είχαν τα ιταλικά πράγματα στον καιρό του: ο έρωτας, η ζωή, ο πόλεμος, η τέχνη, η ιστορία, η θρησκεία, ο ιπποτισμός, η φύση, κ.ό.κ. Γι’ αυτό και για όλα όσα εισάγει στην ποίησή του, ο Ντ’ Αννούντσιο, συν ο τρόπος γραφής του, με την οικειοποίηση των Βάρβαρων...

Όσοι γνωρίζουν την ποίησή του (και γνωρίζουν από πραγματική ποίηση) τον θεωρούν τον μεγαλύτερο εν ζωή Έλληνα ποιητή. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι το ποιος είναι ποιητής μόνον ο χρόνος μπορεί να το δείξει και αποφεύγει επίμονα την προβολή του έργου του, τόσο του δικού του ποιητικού λόγου όσο και του εκτεταμένου μεταφραστικού του έργου από την παγκόσμια ποίηση. Μοναδική ευκαιρία γνωριμίας του...

ξεφλουδίζοντας εγκαύματα– κι η μάνα στο πείσμα να μεγαλώσουν τα παιδιά της· η φούστα της αερίζει όπως τα χείλη πάνω στη φυσαρμόνικα μια γλυκιά ιεροτελεστία ο γείτονας βολεύεται στις ήσυχες μέρες του θρονιάζεται σε μια σε μια γαλήνη από παραίτηση κι ο ίσκιος σου βαραίνει ζητά έρεισμα να συνεχίσει λίγο ακόμα λίγο ακόμα...

Η παρούσα ανθολογία δεν είναι μια οποιαδήποτε ανθολογία γαλλικής ποίησης. Καλύπτει την περίοδο από το 1770 έως το 1934, από όπου επελέγησαν να την αποτελέσουν δέκα ποιήτριες της ρομαντικής γαλλικής ποίησης. Είναι δε βέβαιο ότι η ανθολογία αυτή στοχεύει να αντιπροσωπεύσει το καλύτερο εκείνης της περιόδου και η επιτυχία της είναι μάλλον αδιαμφισβήτητη, κρίνοντας από τα ποιήματα και τις ποιήτριες...