Αναμνήσεις ενός Έλληνα από το Ζαγόρι Ένα έργο με βαθειά γνώση της ελληνικής ψυχής… Ν. Μπερντιάγεφ (…) Αν και η γενιά μας είναι όλη από το Ζαγόρι της Ηπείρου, ωστόσο τα πρώτα παιδικά μου χρόνια κύλησαν στον Δούναβη, στο σπίτι του πατέρα μου, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση του Ζαγορίου, έκανε τότε εμπόριο στα ξένα. Από τις όχθες του Δούναβη επέστρεψα στην πατρίδα μου,...

Κείμενα για τη θρησκεία, τη θεολογία και τον κινηματογράφο, και πώς να τα παντρέψετε μέσα στην τάξη Με το Cine-Theology ολοκληρώνεται μία τριλογία θρησκειολογικής και θεολογικής σπουδής του κινηματογράφου, η οποία με απασχόλησε τα τελευταία δέκα χρόνια. Προηγήθηκε ο Διάβολος στο Celluloid –μία ανάλυση των ταινιών υπερφυσικού τρόμου· ακολούθησε Η Ευδαιμονία της Άγνοιας –μία...

...

«?το?το ?ξεύροντας ?γ? κα? βλέποντας ε?ς πολλο?ς τόπους ?πο? ?περιπάτησα πεμπάμενος ?π? τ?ν ?γίαν το? Θεο? ?κκλησίαν, κα? θέλοντας ε?ς το? ν? βοηθήσω τ? κατ? δύναμιν, ?βάλθη- κα κα? ?τύπωσα α?τ? τ? μικρ?ν ?μ? πολλ? χρειαζόμενον βιβλίον ε?ς α?τ?ν τ?ν ?πόθεσιν δι? το?ς ?πλο?ς ?ερε?ς, τ? ?πο?ον τ? ?τυπώσαμεν κατ? ?ρώτησιν κα? ?πόκρισιν, δι? ν? γροικ?ται μ? πλέα ε?κολίαν. Ε?ναι ?κόμη χρειαζόμενον...

Σε αυτή τη μελέτη εξετάζεται ένα έγκυρο θεολογικό πρόβλημα με ακαδημαϊκή ακεραιότητα. Ο συγγραφέας είναι εξοικειωμένος με τον επιλεγμένο τομέα έρευνας και καταφέρνει να κρατήσει το υπό εξέταση πρόβλημα στο επίκεντρο. Στο έργο του διακρίνεται μια συνεκτική σειρά επιχειρημάτων που προχωρά από τους ερευνητικούς στόχους και τις επιδιώξεις σε μία επιτυχή πορεία ανάπτυξης του θέματος και καταλήγει σε...

- Γιατί τον λένε Στοιχειωμένο Γιαλό; - Γιατί εκεί κάποια σκότωσε τον άντρα της, γκρεμίζοντάς τονε στα ράχτα. - Και είναι σίγουρο; Μπροστά στους θαλασσοδαρμένους βράχους, στα ράχτα, όπως τους έλεγαν στην ντοπιολαλιά, εκεί βρέθηκε πνιγμένος ένας νεαρός άντρας. Ανεξιχνίαστο έμενε το φονικό και ο κόσμος τελικά στη γυναίκα του το έριξε το κρίμα. Χρόνια αργότερα, ανίδεη για την κατάρα που...

«Σύννεφα αθώων ηφαιστείων. Από την κορυφή του Καβομαλιά υψώνονται σύννεφα αθώων ηφαιστείων. Εκεί λίγο πριν κατάκοπος ο Πάρνωνας βυθιστεί στο Μυρτώο, στην κορυφογραμμή του πάλλευκα σύννεφα τον κοσμούν. Η ματιά από το πέλαγος δέχεται την μεγαλοπρέπεια. Με τη ρίζα τους στη γη κατάλευκα γαρύφαλλα ξεδιπλώνουν τα πέταλά τους, διεκδικώντας μια θέση στον ουρανό. Ηφαιστειακή η φύση δεν αφήνει σε τίποτα...

Γιατί δεν ανοίγουμε τα παντζούρια; Να μπει επιτέλους ο ορίζοντας στην Κυψέλη! Μία πόρτα χτυπάει με ορμή. Μία Biennale κλείνει τους κήπους της. Ένα υποκειμενικό τέλος δεν είναι αρκετό. Στο δωμάτιο επικρατεί ανυπόφορη ζέστη. Μια οικογένεια προσπαθεί επί σαράντα πέντε χρόνια, από τις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, να αντιμετωπίσει τη διπολική διαταραχή της Άλκηστης· με αγάπη, με αξιοπρέπεια,...

Το σημαντικότερο ίσως πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου είναι η σχέση με τον εαυτό του. Πρόκειται για ένα διαχρονικό αλλά και σύνθετο πρόβλημα το οποίο περιλαμβάνει και το ζήτημα του ήθους του προσώπου. Κατά την πατερική σκέψη, ο "ανοικτός" διάλογος του ανθρώπου με τον εαυτό του έχει την ιδιότητα να θεραπεύει τις παραμορφωτικές αντανακλάσεις του "εγώ" στην πνευματική του ζωή, όπως αυτή...

Η αφθονία και η κατανάλωση διαφόρων «αγαθών» ήρθε μετά τις απάνθρωπες καταστροφές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, να θρέψει την ψευδο-επικούρεια αντίληψη πως ο καθένας μπορεί να έχει μια σχετικά εύκολη πρόσβαση στην ευμάρεια και να γίνει έτσι «ευτυχισμένος». Αυτή η εύκολη πρόσβαση στα «αγαθά ευημερίας και ευτυχίας» ανέτρεψε σταδιακά την έννοια της ανάγκης, έτσι όπως την είχε προβλέψει ο Μαρξ....

...

Πώς προσεγγίζουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο που πάσχει από τη νόσο Αλτσχάιμερ; Ένα βιβλίο που συνδυάζει τις νέες οδηγίες δεοντολογίας με ένα καινοτόμο πρόγραμμα για το πώς να επικοινωνείτε και να συνδέεστε με τα άτομα με Αλτσχάιμερ. Σ’ αυτό το βιβλίο, ο συγγραφέας καλύπτει βασικά πρακτικά θέματα όπως: Η κατανόηση της εμπειρίας της άνοιας. Η παρατήρηση των λεπτών εκφράσεων ταυτοτικής...

Εφοδιασμένος με μια στέρεα θεολογική όσο και φιλολογική σκευή, ο Παναγιώτης Θωμά κατορθώνει στο δοκίμιο αυτό, με τρόπο πυκνό και ακαριαίο, να παρουσιάσει τις ποικίλες συνιστώσες που διέπουν το αριστούργημα του Κάφκα....

Τότε εκεί, στην πύκνωση του χρόνου Τότε, το χέρι μου ύψωσα Το χέρι μου που έτρεμε Κρατώντας την καρδιά μου Σαν χειρομάντηλο, σαν χειρομάντηλο γαμπριάτικο Και την ανέμισα Την ανέμισα ψηλά και την ανέμισα… Κι ύστερα την άφησα να πετάξει στον ορίζονται Σε όλον τον ορίζοντα, ολόγυρα Βάφοντάς τον, με το αίμα της, κόκκινο!...

Ένας περίπατος στον κόσμο του χθες, ξαναζώντας τρυφερές αναμνήσεις και ανεπανάληπτες γνωριμίες, ένα κόσμο που δεν υπάρχει πια!...