...

?πιτάφιον, επιγραφή επάνω σε τάφο. Μνημόνιον, μνημείο προς τιμήν ενός μάρτυρα. Ποιήματα τα οποία γράφτηκαν μακριά από τη φιλτάτη Σκύρο, από το 2009 έως πρόσφατα. Ποιήματα για τα μικρά («τα μεγάλα πράγματα τελειώνουν, τα μικρά αντέχουν», ομολόγησε ο Αντρέι Ταρκόφσκι) με το εγκαλλώπισμα μιας φιλάνθρωπης και θεοσκέπαστης μεταφυσικής. Ποιήματα με γεύση περγαμόντο για να ξαναζωντανεύσουν παππούδες...

Η ανθολογία Ποιητική Εαρινή Ισημερία, με ποιήματα ποιητικής πενήντα έξι ενεργών ποιητών και ποιητριών από όλο το φάσμα της σύγχρονης ποίησης, ανιχνεύει τη διαδικασία πότε επώδυνη και πότε λυτρωτική της ποιητικής γραφής. Τα ανέκδοτα ποιήματα που περιλαμβάνονται στην ανθολογία έχουν γραφτεί ειδικά για το αφιέρωμα Ποιήματα Ποιητικής για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και δημοσιεύτηκαν το 2024 στο...

Πίσω από το πρίσμα της ψυχής, μια ποιητική συλλογή ρίχνει φως στα (α)γνωστα (συν)αισθήματα. Καλειδοσκόπιο… Παιχνίδι σε µικροσκοπικό σωλήνα που χρησιµοποιώντας το φως παράγει παλλόµενες, επαναλαµβανόµενες εικόνες. Εντός, κάτοπτρα. Καθρέφτες του εγώ που το πολλαπλασιάζουν και το παραµορφώνουν. Εκτός, ο κόσµος στη φυσική του µορφή, µε φως, µα και µε πολύ σκοτάδι… Μια σφοδρή διαταραχή πανικού,...

Το Ο Χριστός παρακαλάει το σώμα του να κατέβει απ τον σταυρό άρχισε να γράφεται το 2003 και, σε μια πρώιμη εκδοχή, ήταν το πρώτο δημοσιευμένο κείμενο (2005) του Γιάννη Πάσχου. Ποίημα σε μορφή διαλόγου, θίγει την εναγώνια σύγκρουση της ψυχής και του σώματος μπροστά στον επερχόμενο θάνατο του Χριστού. Ο Γιάννης Πάσχος, με ευθύβολη στιχουργική αλλά συναισθηματικά φορτισμένο λόγο, και σε τ?νο...

Ιστορίες που γράφονται όπως αισθάνονται, όπως βγήκαν από τη στιγμή, με καταλύτη τη μουσική και συντροφιά ένα ποτήρι κρασί....

Η «Αγάπη με Π» είναι ένα εικονογραφημένο ποιητικό ανάγνωσμα για Μεγάλους, με αφετηρία του τη στιγμή της γέννησης ενός Ανθρώπου. Το Σημείο Μηδέν, απαρχή ενός αέναου επανασχηματισμού και μιας αχαρτογράφητης διαδρομής ενός γονιού σε εξέλιξη. Μια σχέση χωρίς προηγούμενο και χωρίς οδηγίες χρήσης. Μέσα από 40 εικόνες της αναδιαμορφούμενης ψυχής ενός νέου γονιού, το βιβλίο γίνεται πυξίδα στο...

...

...

Παραίσθηση Τις νύχτες αυτές, που μονάχος στο δωμάτιο κείτομαι, η επιθυμία να γράψω επανέρχεται. Σκεπτόμενος, σχεδόν έτοιμος να ξεθάψω μια εφηβική ανάμνηση, η ματιά μου καρφώθηκε παρατεταμένα στην ντουζιέρα. Και ξαφνικά εμπρός μου ζωντάνεψες. Να στέκεσαι ολότελα γυμνός σαν αρχαίος ανδριάντας. Το νερό να τρέχει, όλο και περισσότερο να ζεσταίνει. Η διαύγεια του καθρέφτη να υποχωρεί και το...

...

...

...

...

...

...

Ένα χαϊκού δεν είναι παρά ο ύμνος του παροδικού, του φευγαλέου, και το ίχνος που αφήνει στο βλέμμα και την ψυχή του δημιουργού και του αποδέκτη του. Ένα ποίημα που διαρκεί όσο και μία ανάσα. Εισπνοή, Κράτημα, Εκπνοή. Τα 35 Χαϊκού που απαρτίζουν τη Μικροϊστορία μιας αναλαμπής ελίσσονται ανάμεσα στο μικρό και το μεγάλο, σκιαγραφώντας το φιλοσοφικό νόημα που κουβαλά ο απέριττος συνδυασμός των...

...

Ασπροκάικα Οι βάρκες αγάπησαν το ξύλο κι εκείνο το δέντρο αγάπησε και το νερό που το πότισε και φυτρώνουν τ’ ασπροκάικα....

ΣΩΜΑ Με το δέρμα μου μπάλες έραψα να ‘χουν να παίζουν τα παιδιά στη γειτονιά, γάντια, να ζεσταίνονται τα χέρια των γονιών μου, έπιπλα έντυσα, ν΄απολαμβάνουν οι επισκέπτες. Στις παλάμες σου άφησα το στέρνο μου να πάλλεσαι, να μην χάσεις τον ρυθμό, μουσικές αρχέγονες ν΄ακούγονται, ν΄ανασαίνουν σε θέατρα ανοιχτά. Ό,τι κέρδισα σ΄αντάλλαγμα ένα ακυρωμένο εισιτήριο στην τσέπη κι ένα...

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΣΗ; Ποίηση είναι να βάζεις το μυαλό σου να χορεύει, ακόμα κι αν δεν είσαι νέος. Ποίηση είναι να ωθείς το σώμα σου να ονειρεύεται ότι είναι νέο... Ποίηση είναι να αγαπάς την άνοιξη που έρχεται, να πιστεύεις σε αυτή, να της δίνεις μια καινούρια ευκαιρία. Ποίηση είναι να ερωτεύεσαι αταίριαστους ανθρώπους, να τους συγχωρείς, που άφησαν το αταίριαστο από έξω τους να εγκλωβίσει...

Η ΕΛΙΑ Μέρες και νύχτες τώρα σκαλίζω τόπους σκληρούς άνυδρες πέτρες. Των καιρών τις στάλες στις χούφτες μου κρατώ μήπως και σβήσω κάποτε τη δίψα της γης μου μήπως κι ανθίσουν ιβίσκοι κόκκινοι στα περιβόλια. Μα η ρίζα της ελιάς βαθαίνει ασάλευτη αήττητη απλώνεται αμείλικτα στον κήπο. Λουλούδια εφήμερα να μη ζητάς Εσύ τόσους καρπούς αιώνιους που δρέπεις. Στο ξύλο...