Ανθρώπους με αντικείμενα εσύ έχεις μπερδέψει. Αγάπη, χρησιμότητα, στα αλήθεια, τα χεις μπλέξει. Τα αντικείμενα αγαπάς, και όχι τους ανθρώπους· σκληρή και παραδόπιστη, έχεις δικούς σου τρόπους. Τους γύρω σου χειρίζεσαι, σαν αντικείμενά σου. Δεν είναι όμως άψυχα, όπως τα πράγματά σου. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος, αν θες, ας με αγαπήσεις. Δεν είμαι αντικείμενο, να χρησιμοποιήσεις....

Άφθαρτο Ανήμερα της επετείου μας φόρεσες το επίσημο σακάκι σου. Πάμε ένα περίπατο, σου λέω, όμως άλλαξε σακάκι να μη το λερώσεις αυτό. Με κοιτάζεις και ουρλιάζεις. Κι αυτό σε πείραξε; Είναι άφθαρτο εδώ και μισό αιώνα....

Τότε Που θα τολμήσουμε να κάνουμε Τα ξύσματα Τρόπο να ζούμε... Η ποίηση του Απόστολου Γουγουλάκη βγαίνει από τις αιχμηρές εγκοπές μιας αλλιώτικης ξύστρας, μιας εσωτερικής και επώδυνης αναζήτησης στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Για τον συγγραφέα τα «Ξύσματα» είναι ένας μονόδρομος προς την επίγνωση, μία συνεχής πάλη που μόνο η δύναμη της θέλησης σε οδηγεί σε αυτήν....

...

Είμαι ένα ποτήρι γι’ απόψε. Ένα ποτήρι ξεχειλισμένο. Από πίκρα. Κάποιος με γέμισε απόψε. Με δυο λέξεις. Πτώσης: γενικής Βαθμού: συγκριτικού Με γάμησε. Θέλω να σπάσω. Ευτυχώς για μένα γράφω ποίηση. Δώσε μου κι άλλες πικρές λέξεις, καριόλη. Γράφω καλά. Χαράζω τη μνήμη στο χαρτί και σε περιμένω....

Yπάρχει μια λέξη που χάθηκε μέσα σε κάθε λέξη. Η λέξη των μονολόγων μας που δεν γράφτηκε για τις ερωτήσεις των άλλων και που τη σκέπασαν σε στρώματα τα τι και τα πόσο των ερωτήσεων. Όπως εγώ λέω περιμένω σαν να λέω χρόνος. Χρόνος ανάμεσα στο γιατί που ρωτά και το γιατί που γνωρίζει και χρόνος κερδισμένος. Αυτή η ιδιωτική μας διάλεκτος που όπως κάθε...

Τόπος επόμενος Μια δυναμική γραφή, μια θετική ματιά, και μια κυρίαρχη ζωή γεμάτη από έναν έρωτα μεταμορφωτή των πάντων (πώς αλλιώς!). Τέλος (μα όχι τέλος) ένας ονειρικός διάλογος με τον Τάσο Λειβαδίτη και με τις σκέψεις του από Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου (1990), που εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του, και παράλληλα οι σκέψεις κι οι απαντήσεις από την ίδια την… Ευτυχία! <br...

Η Ποιητική Συλλογή φέρει τον τίτλο «Εκεί που συναντιούνται οι άνθρωποι» και περιλαμβάνει 26 ποιήματα διαφορετικής θεματολογίας που καλύπτουν αρκετές πτυχές της ανθρώπινης φύσης....

Θ’ απολογηθεί κανείς για το σταφύλι; Πώς γίνεται ο ίδιος Θεός να δημιούργησε το σταφύλι και τον άνθρωπο το τέλειο και το ατελές τη μέθη και την προδοσία; Πώς γίνεται να νόθεψε με αίμα το κρασί; Στα σίγουρα δύο θεοί υπάρχουν ο ένας κοιμάται τον ύπνο μου ο άλλος ερωτεύεται τα κορίτσια μου. Πρέπει να βρω μια επανάληψη να επιβεβαιώσω την ύπαρξή μου....

«Τι αποσυνθέτει και συνθέτει τα Κομμάτια; Η οργανικότητα του δέντρου ενώ καρπίζει; Ή μήπως οι σηπόμενοι στη γη καρποί του; (Σαν τον υδράργυρο που σκόρπισε στο πάτωμα κι έλκονται οι μπίλιες του η μία με την άλλη;) Σαν να σου κόλλησε η βελόνα στο πικάπ. Σαν να σου κόλλησε η βελόνα στο πικάπ. Θα γράψεις, για άλλη μια φορά, το ίδιο ποίημα; Αναρωτιέσαι για ποιον έχει σημασία η αρχαιολογία της ζωής...

Μια συλλογή που τη χαρακτηρίζει ο σύντομος, στακάτος και περιεκτικός λόγος. Μια θέαση της σύγχρονης πραγματικότητας με υποφώσκουσα ειρωνία, γλυκόπικρη και νοσταλγική, που διασκεδάζει όμως τη σκληρή μυλόπετρα της καθημερινότητας με ανθρωπιά κι ελπίδα. Το ύφος της γραφής αγγίζει την παροιμία και το χαϊκού. Ο λυρισμός συναντά τον κυνισμό κάτω από το πέπλο της αγάπης....

Η “Αμφιλύκη” είναι η πρώτη ποιητική συλλογή της Γαβριέλλας Παναγή. Η ποιητική συλλογή χωρίζεται σε δύο μέρη, το λυκαυγές και το λυκόφως. Κάθε μέρος περιλαμβάνει 14 ποιήματα. Τα ποιήματα της συλλογής έχουν λυρικό, ερωτικό και υπαρξιακό χαρακτήρα. Οι στίχοι είναι σμιλεμένοι, πολύχρωμοι, διεισδυτικοί και χαρακτηρίζονται από μια εύθραυστη θλιμμένη ομορφιά. ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Κι όταν συνάντησα τα...

...

Η ποίηση για τη δημιουργό Νατάσα Νικ. Οικονομοπούλου, που έχει φύγει από τη ζωή, ήταν πάντα η όασή της, το πνευματικό και συναισθηματικό της καταφύγιο, ο τρόπος να επικοινωνήσει συναισθήματα, ιδέες, σκέψεις. Και αυτή η διεργασία συνεχίζεται με την ποιητική συλλογή Ανάμνηση, που εκδίδεται με την επιμέλεια του αδελφού της Τίμου Οικονομόπουλου....

Ζαλάδα Ενώ έρπεις προς τον εξωτερικό κόσμο, στίλβει η ίδια πάντα εικόνα του εαυτού Η ηλικία γυρίζει στο νερό Στην ίδια πάντα καρέκλα ο γέρος προεκτείνει τον δείκτη του να εισχωρήσει στη μνήμη Λίγο κενό αντιγράφει τα πάντα Ο χρόνος μονίμως χαλάει, πισωγυρίζει, ίσως να ’ναι αναπηρία ίσως μια γνώση ίσως μέρος για να σταθείς και να φτιάξεις....

Και υπνοβατώ στις όχθες του ουρανού Και ακόμα τραγουδώ τα στοιχειωμένα όνειρα Παρόλο που με ζώνει Της λύπης η τρομερή παρουσία Είναι πάντοτε εδώ Και σφίγγει ολοένα την παράφορη ψυχή μου...

Προσκυνώ Την περίοδο του εμφυλίου πολέμου στη νησίδα Λαζαρέτο στην Κέρκυρα πραγματοποιήθηκαν 112 εκτελέσεις κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, οι οποίοι ήταν έγκλειστοι ως θανατοποινίτες στη φυλακή του νησιού, καταδικασμένοι για τη δράση που ανέπτυξαν, στην κατοχή και αμέσως μετά, για λευτεριά και λαοκρατία. ...

...

...

Ένα ατέλειωτο τραβέρσο είν’ η ζωή μου Το μωρουδιακό μου κλάμα γίνηκε κραυγή κεραυνός Τρύπησε από τότες το μεγάλο μπαλόνι που ’χε φυλακισμένη τη τραμουντάνα ...

Μια ποιητική συλλογή που μας καλεί να ανακαλύψουμε την αλήθεια πίσω από την απλότητα των συναισθημάτων, εκεί όπου η ζωή βρίσκει το πραγματικό της φως. «Κι αν βγαι?ναν απ’ τις μα?σκες σας πλοκα?μια; Κι αν τη μου?ρη σας τη ρου?φαγε για να σας κατευθυ?νει; Κι αν υπη?ρχε επιλογη?… Τι και αν δεν βλε?πατε απ’ το μελα?νι; Κι αν ακο?μη μια με?ρα στον ουρανο? σας...

Ο Οκτάβιo Πας ανήκει στους δημοφιλέστερους ποιητές παγκοσμίως, η δε φήμη του εμπεδώθηκε ήδη με την έκδοση των πρώτων ποιητικών βιβλίων του. Η απονομή σε αυτόν του βραβείου Νόμπελ την έφτασε στο απόγειό της. Στην Ελλάδα είναι επίσης από παλιά πολύ γνωστός, και ως ποιητής, αλλά και ως θεωρητικός της ποίησης και ως δοκιμιογράφος. τώρα εκδίδεται για πρώτη φορά στα ελληνικά το σύνολο του ισπανόφωνου...