Θα εναντιωθώ στο παρελθόν που έχουμε τη συνήθεια να αναπλάθουμε και θα κρατήσω ελεύθερα τα φτερά μου για τα βαθύτερα νοήματα των πτήσεων… I’ll oppose the past that we’re in the habit of recreating and I’ll keep my wings free for the flights’ deeper meanings…...

Μια νυχτοπεταλούδα ο άνθρωπος Ποτέ δεν έμαθε να σέβεται τον χρόνο Παλεύει, παλεύει και στο τέλος, είναι ο χρόνος που νικάει. Είναι ο κισσός των υπόγειων ρευμάτων, που μας πνίγει... Ο έρωτας, που με την μαγική φωνή του, μας ξεκουφαίνει Μας κάνει να ψάχνουμε το ταίρι μας, να σμίξουμε μαζί του Μ ένα γλυκό τραγούδι, ερωτικό Που απλώνεται στο δείλι Σαν άρωμα ανυπόφορο Και σαν πυρίπνοο φιλί Σε...

Μόνο στο δείλι Όταν ο ήλιος γέρνει την ματιά του Μπορείς να δεις Το πλάνταγμα μιας περασμένης νιότης Ν ακούσεις τ αγριεμένα βογγητά της Το γέλιο της το ανήμερο Μπορείς να νοιώσεις τα χείλη τα φιλήδονα Έτοιμα να σε καταπιούν Κι η πλάνα αγκαλιά της Ένα ταξίδι ονειρικό με βάρκα το φεγγάρι Με δυο κουπιά να λάμνουν στο κορμί της Μαύρες φτερούγες του έρωτα Να βγαίνουν απ τα στήθια Ένας χιτώνας να...

Η Κύπρος έχει μια πλούσια παράδοση στην ποίηση και το τραγούδι, που αντανακλά την ιστορία, τον πολιτισμό και τα συναισθήματα του λαού της. Τα γεγονότα του Ιουλίου και Αυγούστου του 1974 στιγμάτισαν την Κύπρο και ολόκληρο τον ελληνισμό. Τα αποτελέσματα της στρατιωτικής εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο αποτελούν μέχρι σήμερα μελανό σημείο για τη σύγχρονη κοινή μας ιστορία που έχει επηρεάσει την...

«Ν ακούς ποίηση γιατί η ποίηση δεν είναι οίηση? η ποίηση είναι έμπνευση. Η ποίηση δεν είναι κομπασμός? είναι του καθημερινού μόχθου ο θαυμασμός». (απόσπασμα από το ποίημα «Στην ποίηση») Όταν η πένα του ποιητή έρχεται να φωτίσει τον ανθρώπινο κάματο, τις μικρές και μεγάλες στιγμές της καθημερινής ζωής μα και της Ιστορίας, η ποίηση συναντά την αληθινή αποστολή της. Την αλήθεια αυτή έρχεται να...

ΤΟΠΟΣ Πηγαίνω μόνη μου σε τόπους που θα έπρεπε να έχουμε πάει μαζί. Αγκαλιά σε μια ερημιά ή στο χάσιμο του φωτός ξάπλα ένα καλοκαίρι. Πηγαίνεις κι έρχεσαι μόνος σε μέρη που θα έπρεπε να βρίσκεις εμένα. Πίσω από κάθε τέλος μια αφετηρία....

Το Υπερρεαλιστικό Αλφαβητάρι είναι το πρώτο βιβλίο στην ελληνική γλώσσα που δημιουργήθηκε από μια πρωτοποριακή σύμπραξη, η οποία άρχισε στα τέλη του 2022, ανάμεσα στους συγγραφείς και στο -“νεαρό” τότε- εικαστικό αλγόριθμο τεχνητής νοημοσύνης OpenAI/DALL-E 2. Το βιβλίο αντλεί την έμπνευση για τα κείμενά του από μία σειρά 42 αυθεντικών ψηφιακά παραχθέντων ζωγραφικών πινάκων, οι οποίοι...

...

Στα μαθηματικά, κάθε τελεία είναι ένα σημείο. Από κάθε σημείο διέρχονται άπειρες ευθείες. Από δύο ή περισσότερα, όμως, σημεία μόνο μία ευθεία μπορεί να διέλθει. Στη γλώσσα, η τελεία είναι σημείο στίξης· σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου και την αρχή μιας άλλης. Η άνω τελεία, δε, σηματοδοτεί μια παύση που συνδέει με ό,τι ακολουθεί ή οδηγεί σε αυτό. Στη ζωή, η τελεία είναι μια ρωγμή· μια ρωγμή...

Για όσους ψάχνουν μια ποιητική συλλογή που ξεχειλίζει αγάπη Πο?σοι Αυ?γουστοι χωρα?νε σε ε?ναν Σεπτε?μβρη; Πο?ση αγνο?τητα σ’ ε?να βλε?μμα; Πο?ση ανα?γκη σ’ ε?να «μαζι?»; Πο?σον ε?ρωτα αντε?χουμε πραγματικα?; Κι αν αντε?χουμε πολυ?, ει?μαστε, α?ραγε, προετοιμασμε?νοι για τη μη ανεξι?τηλη και εφη?μερη φυ?ση του; Μια συλλογή ποιημάτων για τη δυ?ναμη της ψυχη?ς, την απλο?τητα της στιγμη?ς, τις...

Με την πρώτη του ποιητική συλλογή, ο Νίκος Παντερής αναδύεται ως μια νέα, δυνατή φωνή στην ποίηση, προσκαλώντας μας σε μια βαθιά εξερεύνηση του χρόνου και της μνήμης. Χρησιμοποιώντας πυκνές και εκλεπτυσμένες λέξεις, ο ποιητής δημιουργεί έναν κόσμο όπου το παρόν και το παρελθόν συγκρούονται και συνυπάρχουν. Σε αυτήν την ποιητική συλλογή, οι αναγνώστες θα βρουν έναν μοναδικό διάλογο ανάμεσα στο...

Η ποίηση σε αυτή τη συλλογή λειτουργεί ως πύλη σε μια διαφορετική διάσταση της ζωής. Τα ποιήματα, γραμμένα στο πέρασμα του χρόνου, καλούν τον αναγνώστη να εντρυφήσει στον κόσμο της ποίησης, όπου, στη σημερινή ταραγμένη εποχή, η ποίηση καλείται να χαράξει νέους δρόμους συνείδησης. Με λεπτομέρεια και ευαισθησία, οι στίχοι οδηγούν σε νοσταλγικές περιπλανήσεις, συναισθηματικές αναταράξεις και...

Μπήκα μέσα στο κάδρο έγειρα δεξιά, λίγο αριστερά ισορρόπησα. Παπιγιόν, σμόκιν, λουστρίνια κι ένας καρδινάλιος μέσα μου. Η μεταμφίεση επετεύχθη έγινα μέρος της επίπλωσης. Φόρεσα κι ένα αυτάρεσκο χαμόγελο να ρίξω στάχτη στα μάτια. Καθώς άχνιζε η σούπα στο τραπέζι ξεκίνησα τον λόγο μου μπλα, μπλα, μπλα, μπλα… Παπιγιόν, σμόκιν, λουστρίνια καρδινάλιος, χαμόγελο κι από μέσα να λείπω. Μετά το...

Στο Δουβλίνο, ο πατέρας του Νίκολας παρατάει τα πάντα προκειμένου ν’ αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Σ’ ένα νησί της δυτικής Ιρλαν­δίας, η νεαρή Ίζαμπελ φεύγει για τη μεγάλη πόλη, κουβαλώντας μια βουβή ενοχή. Πατώντας στα χνάρια του μαγικού ρεαλισμού, ο Νάιαλ Ουίλλιαμς γράφει για την αμφιβολία και την πίστη, για το πάθος και την παραίτηση, για τη συντριβή και το απρόσμενο θαύμα, ­καθώς διηγείται την...

ΤΑΞΙΔΙ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ Κρύωνες σ’ ένα παγκάκι παιδικής χαράς. Με ό,τι σάρκα έβρισκα στο κρύο σε σκέπαζα. Όταν με ξεβόλεψες στον καναπέ χυμώντας με το σάλιο σου στους φόβους μου ήσουν περίπτερο στην Πατησίων με φωτιά. Υπήρξε εκείνη η νύχτα όταν με ξέντυσες. Το δωμάτιο καταποντίστηκε το πέτσινο κολύμπαγε με το χαλί τα σύνεργα γυμναστικής και τα βιβλία βούλιαζαν ασυμμάζευτα. Έπρεπε να φύγεις. Μας...

ΔΕΝ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ Ξεκούρασε το κεφάλι σου πάνω στο στήθος μου κι άκου πώς συσσωρεύονται τα ερείπια πίσω απ’ τη σχολή του Σαλαδίνου, άκου τα θαμμένα σπίτια της Λίφτα άκου τον κατεστραμμένο μύλο, τα παιδιά που μαθαίνουν ανάγνωση στο ισόγειο του τζαμιού, άκου να σβήνουν τα φώτα για τελευταία φορά στα ψηλά μπαλκόνια της Κοιλάδας του Σταυρού, άκου το πλήθος που σέρνει τα πόδια...

Η ποιητική «Τα χρώματα της μητρότητας» είναι ένα ταξίδι στα βάθη της ψυχής μιας νέας μητέρας. Μέσα από ποιήματα και εικαστικά έργα, αποτυπώνονται στιγμές που όλες μας γνωρίζουμε – από τη γλυκιά αναμονή του ερχομού ενός βρέφους μέχρι τις μικρές καθημερινές νίκες και αγωνίες της ζωής με το παιδί. Δεν υπάρχουν κανόνες εδώ, μόνο συναισθήματα και εικόνες που μας φέρνουν κοντά σε ό,τι σημαίνει να...

Χωρίς το σκοτάδι δε θα εκτιμούσα το φως. Αλλά και χωρίς το φως δε θα υπήρχε σκοτάδι. Τα ποιήματά μου αποτελούν τον πυρσό που έχασα κάπου στον δρόμο. Τον πυρσό που χάνει κάποιος ακόμη και στα είκοσι, προσπαθώντας να συμφιλιώσει αυτές τις δύο δυνάμεις μέσα του. Είμαστε πολύ μικροί για να κρυφτούμε απ’ τη ζωή. Είμαστε πολύ μεγάλοι για να λέμε ψέματα στους εαυτούς μας. Και να διασχίζουμε αυτόν...

...

...

...

ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ Τον νήστεψα πολύ τον έρωτα γιατί πολύ τον πίστεψα. Αν είναι κάτι ν’ αποστερηθείς, λέω πως αξία πιο πολύ του δίνεται όταν αποστερείσαι ό,τι το πιο πολύ αγάπησες...