Κατά το απώτατο παρελθόν, ένας θεός, υιός θεού και θνητής μητέρας, παίρνει σάρκα και οστά για να ζήσει μεταξύ των θνητών. Απορρίπτεται από το γένος των ανθρώπων, συμπεριλαμβάνοντας στον στενό κύκλο συντρόφων του και γυναίκες, έχοντας όμως προηγουμένως πραγματοποιήσει θαύματα, με κάποια από αυτά να σχετίζονται με το κρασί. Πεθαίνει με βίαιο τρόπο, παρ? όλα αυτά σύντομα επιστρέφει στη ζωή. Θα περίμενε κανείς ότι η φιγούρα στην οποία αποδίδονται τα προηγούμενα είναι με απόλυτη σιγουριά ο Ιησούς των Ευαγγελίων. Παρ? όλα αυτά αναφερόμαστε στον Διόνυσο, θεό των Ελλήνων, όπως ακριβώς περιγράφεται στο έργο του Ευριπίδη, «Οι Βάκχες». Στη μελέτη αυτή, ο δημοφιλής Αμερικανός καθηγητής Θεολογίας, Dennis MacDonald, συγκρίνει ενδελεχώς το Ευαγγέλιο του «Ιωάννη» με το έργο του μεγάλου αρχαίου τραγωδού, αποκαλύπτοντας πώς ο Ευαγγελιστής όχι μόνο δανείστηκε στοιχεία του ήρωά του από τον Ευριπίδη, αλλά επιπρόσθετα ανέμενε από τους αναγνώστες του να αναγνωρίσουν τον Ιησού ως ικανότερο και σημαντικότερο θεό σε σχέση με τον Διόνυσο.