«Των φίλων μου, που πρέπει να τους κάμεις φίλους σου κεντριά και δόντια τώρα τώρα είναι βγαλμένα· με τον σκληρό τους μόχτο πρόκοψα αρχικά και βέβαια μου ’θρεψε τον φόβο η δύναμή τους μήπως με ξεθρονίσουν: για να τ’ αποφύγω τους ξέκανα […] Για τούτο Χάρη μου τον νου σου, θερκοκέφαλους να τους απασχολείς σε πόλεμο έξω· η δράση στο εξωτερικό σβήνει τη μνήμη απ’ τα παλιά». Τέτοια συμβουλεύει τον γιο και διάδοχό του ο ετοιμοθάνατος βασιλιάς Ερρίκος Δ΄, που η βασιλεία του και οι πόλεμοί του κατά των φεουδαρχόντων είναι το θέμα τούτου του έργου, που γράφτηκε κατά πάσα πιθανότητα το 1597-1598.