Έμαθα να είμαι γδαρμένα χαρτάκια με υπαγορευμένους τίτλους γραμμένους από στάχτη καμένων χρόνων. Ανεξίτηλες καρικατούρες στην ψυχή μου. Τώρα πια έμαθα… να ζω. Μεταποίησα το ον. Κέντησα τα χέρια με πολυέστερ νήματα....

Αν αποτύχει το ποίημα φταίχτρες δεν είναι οι λέξεις Ένοχος ο ποιητής που θάρρεψε πολύ σαν πίστεψε το ακατόρθωτο, πως μες στους στίχους σαν γάντι δεξί σαν δαχτυλίδι υπόσχεσης ερωτικού αρραβώνα μπορεί τον εαυτό του να ταιριάξει ιδανικά...

...

Τα ποιήματα Στ?ν κόσμο τ?ς ?νύτης ?λα ?χουν ?νομα: τ? μικρ? ? μεγάλα ?ναθηματικ? ?ντικείμενα, ο? δωρητές τους κα? α?το? πο? τ? φιλοτέχνησαν, τ? ?γαπημένα ο?κόσιτα ζ?α, τ? νεκρ? δελφίνια, ο? νέες γυνα?κες πο? φεύγουν ?π’ τ?ν κόσμο προτο? χαρο?ν τ?ν ?γγαμο βίο, ο? γονε?ς πο? θρηνο?ν γι? τ?ν ?πώλεια, ο? ?νδρες πο? ?ριστεύουν στ? μάχη, ο? βρύσες πο? προσφέρουν τ? δροσιά τους...

Το πέρασμ απ την ύλη Μια ποίηση και μια γλώσσα που μοιάζει να ανήκει σε όλα τα ρεύματα, αλλά και σε κανένα απ’ αυτά.» Άννα Γρίβα, Διαδικτυακό περιοδικό Χάρτης, Οκτώβριος 2022. «Η ροή ενός λόγου που ξεχειλίζει για να πλημμυρίσει τα πάντα γύρω του... Διώνη Δημητριάδου, Περιοδικό Οδός Πανός, Ιανουάριος 2023. «Η οπτική αρμονία των κειμένων παραπέμπει σε μουσική παρτιτούρα...

ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΟΥΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ Μέσα στη βουή του δρόμου ήταν να βρω τ’ όνειρό μου, να το βρω και να το χάσω κι ούτε πια που θα το φτάσω. Μια στιγμή πέρασε μπρος μου κι ήταν η χαρά του κόσμου, η χαρά που μας ματώνει σαν οι πιο μεγάλοι πόνοι. Πέρασεν όπως περνούνε όσα δε θα ξαναρθούνε - πουλιά που ’χουν φτερουγίσει, σύννεφα...

Ποιήματα για τον Φραντσέσκο Λορούσο (off camera): Κόσμε, σε μυρμηγκιάζει το χρώμα του αίματος; Πόσες γλώσσες σου θρέφονται από τα πτώματα των φοιτητών;...

La Divina Commedia. Purgatorio Και στρέφω - μα είχα τόσο θαμπωθεί / που πίσω απ τους δασκάλους μου πηγαίνω / σαν κάποιος που οδηγεί η ακοή. / Κι όπως το αεράκι μυρωμένο / του Μάη, προμηνώντας την αυγή, / φυσάει με όλα τ άνθη φορτωμένο, / στο μέτωπό μου αύρα απαλότατη / νιώθω, και τις φτερούγες να σαλεύουν / σαν νά χε αμβροσία παντού χυθεί. / Κι ακούω: «Μακάριοι όσοι γυρεύουν...

...

Η φθορά της ζωής συνομιλεί με το φως του θανάτου σε μια ποιητική συλλογή που εξυμνεί την ύπαρξη. Συνυ?παρξη ζωη?ς-θανα?του Πω?ς ει?ναι δυνατο?ν να γεννιο?μαστε και να πεθαι?νουμε; Να ε?χουμε κα?τι και να το χα?νουμε; Ο?χι υλικο?, αλλα? ανθρω?πινο, κα?ποιον δικο? μας, ακο?μα και τον ι?διο μας τον εαυτο?; Αυτο? ει?ναι το θε?μα που πραγματευ?εται αυτο? το βιβλι?ο, το...

Ο τίτλος της συλλογής Δοκιμές αβλαβούς διέλευσης περιέχει ένα?ν ναυτικόν όρο: αβλαβής ονομάζεται η διέλευση εκείνη ενός πλεούμενου, όταν δεν προξενεί βλάβη στην κοντινή στεριά, από έλλειψη σεβασμού στους ναυτικούς κανόνες δικαίου. Έχει παρέλθει, ανεπιστρεπτί ελπίζουμε, η εποχή του υπερρεαλιστικού «άνευ ορίων, άνευ όρων». Αυτός που θα μπορούσε να αναγνωρισθεί από τον κριτικό...

...

Μια μέρα από εκείνες τις δύσκολες, τις μελαγχολικές, κράτησα στην παλάμη μου τη λέξη «θάνατος» και θέλησα να «παίξω». «Θα τη γυρίσω ανάποδα», σκέφτηκα «θα κάνω και έναν αναγραμματισμό». Έτσι λοιπόν, δημιουργήθηκε μια πολύ όμορφη λέξη. Η λέξη «Σονάτα». Μα πρόσεξε, στο τέλος, περίσσευε ένα γράμμα. Το γράμμα «θήτα». Η λέξη «Σονάτα» όμως, ήρθε...

Ποιήματα Ο Τάσος Μαρρές είναι η ποιητική εποποιία και αφηγητής της παρούσας συλλογής. Το ονοματεπώνυμό του προκύπτει ως λογοπαίγνιο από το επίθετο του συγγραφέα και χρησιμοποιείται ως λογοτεχνικό ψευδώνυμο. Ο Μαρρές, ένας διακριτικός και ευυπόληπτος συνταξιούχος της διπλανής πόρτας, καταγράφει τη μοναχική του πορεία αποκαλύπτοντας τις εσωτερικές τριβές του. Η...

Η Κύπρος ξεχωρίζει και στην ποίηση! Από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα, οι άνθρωποι τρέφουν ένα µεγάλο φυσικό, αλλά και µεταφυσικό ενδιαφέρον για το φως. Αυτή η συλλογή είναι µία ωδή στα ουράνια σώµατα, τα οποία µε το φως τους, από την πρώτη στιγµή που υπήρξαν άνθρωποι σ’ αυτόν τον πλανήτη, µας καθοδηγούν καθώς πορευόµαστε στη ζωή µε τα εµπόδιά της. Ο κοινός παρονοµαστής...

4 μούσες εμπνέουν και δημιουργούν μια ποιητική συλλογή για το απύθμενο βάθος του Έρωτα Αν οι Μούσες υπήρχαν, θα τρέφονταν με έρωτα. Αφού υπάρχουν, αλλά ο έρωτας πεθαίνει, προσποιητά θέλουν να σκοτώσουν τον καλλιτέχνη. Οι τέσσερις Μούσες είναι οι τέσσερις ακραίες εκδοχές του έρωτα, του πάθους. Γεννιούνται, ζούνε και πεθαίνουν στο μυαλό, πλάι στα συναισθήματα...

Η Μαρία Μιραχτσή, με την ποιητική συλλογή “Σουβενίρ”, ανοίγει έναν κόσμο γεμάτο από στιγμές που διασώζονται μέσα από τον χρόνο, άλλοτε ως πολύτιμες μνήμες κι άλλοτε ως απλές καταγραφές της καθημερινότητας. Τα “Σουβενίρ” της Μιραχτσή είναι θραύσματα ζωής που επιστρέφουν για να μας υπενθυμίσουν όλα όσα φοβηθήκαμε να αντιμετωπίσουμε, όλα όσα αφήσαμε πίσω, όλα όσα ζήσαμε χωρίς...

Είμαστε άνθρωποι, λοιπόν. Κι είναι στη φύση μας πολλά. Η προσμονή, ο φόβος, η λαχτάρα, ο χρόνος ανταγωνιστής, ο θάνατος, η ξεροκεφαλιά, η αγνωμοσύνη, η δειλία, ο πόλεμος, η τέχνη, η ελπίδα, ο πόνος, η παραφροσύνη, η αγάπη. Κι όλα μαζί τυλίγονται πάνω μου σαν τα φύκια, μπερδεύονται σαν πεταλούδες στα χαρτιά μου ή δραπετεύουν απ’ το...

Σέρρες, βουλγαρική κατοχή 1906-1918 Η πρώτη ποιητική συλλογή τής Μαρίας Καραθανάση με τίτλο "Κόκκινο νήμα. Σέρρες, βουλγαρική κατοχή, 1906-1918" είναι προϊόν πολύμηνης εργασίας στα Γενικά Αρχεία τού Κράτους, με εξαντλητική μελέτη των πηγών και την ποιητική προσαρμογή τους στην τεχνοτροπία τού δομημένου ρεαλισμού, που αναπαριστά πτυχές τής πραγματικότητας με τρόπο άμεσο και...

ΜΙΚΡΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ Κι αν δεν βρούμε ποτέ Ιθάκη, αν την προσπεράσουμε; Τι θα μας απομείνει; Ταξίδι ατέρμονο; Όνειρα αστροκεντημένα σε νυχτερινούς ορίζοντες; Το αλμυρό τραγούδι κάποιας αχαρτογράφητης θάλασσας; Έρωτες του κύματος κρυμμένοι στην ομίχλη; Σειρήνες μιας ποθητής, άγνωστης πατρίδας; Μύθοι μακρινοί, περίεργοι, γύρω απ’ τη...

...

ΠΑΖΑΡΙ ΙΣΤΙΑΙΩΤΙΚΟ Το 2ο αρχαιότερο πάνω στη Νεοελληνική γη απ τα τέλη του 19ου αιώνα ως ζωοπανήγυρης την 1η βδομάδα του Σεπτέμβρη να κάνει γι αρχή Ο ερχομός του χαρμόσυνο γεγονός για να έρθουν κοντά παλιοί φίλοι και γνωστοί, να νοικοκυρευτούν μέχρι και οι νιές τον άνδρα της ζωής τους να βρουν Ανάγκες να καλύπτει και άλλα, για...