Στη δεύτερη εποχή της μηχανής που ζούμε, ιδιαίτερα λόγω της ψηφιακής της έκτασης, αναδύεται εύλογα το ερώτημα αν θα συνεχίσουμε να ερωτευόμαστε με τον γνωστό ρομαντικό τρόπο ή με κάποιον άλλο. Συμφωνούμε ότι τον τρόπο με τον οποίο ερωτευόμαστε τον διακρίνει η νευροβιολογική του βάση –με τη βοήθεια της συνεχώς εξελισσόμενης τεχνολογίας στην απεικόνιση του εγκεφάλου μπορούμε να δούμε πώς αποτυπώνεται στον εγκέφαλό μας ο πόθος, ο έρωτας, η ρομαντική αγάπη–, πρωτίστως όμως τον διακρίνει το ιστορικό, κοινωνικό και ταξικό πλαίσιο στο οποίο ο έρωτας εξελίσσεται. Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι η αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο ερωτευόμαστε στην εποχή μας είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στις ανθρώπινες σεξουαλικές συνήθειες στην ιστορία, δεύτερη μετά την καθιέρωση του γάμου. Τα ερωτήματα, όπως φαντάζεστε, ήταν πολλά και καταιγιστικά, μεταξύ των οποίων: Πώς σκέφτονται οι άνθρωποι τη σεξουαλικότητα ανά τους αιώνες; Ποια είναι η αλληλεπίδραση της ρομαντικής αγάπης με τις έννοιες της κυριαρχίας, της πρωτοβουλίας, της υποταγής, της εξάρτησης και της συζυγικής σχέσης; Πώς καθορίζει η οικονομική τάξη που βασίζεται στη λατρεία της κατανάλωσης τις επιθυμίες και τις ιδέες μας, την επιλογή του ερωτικού παρτενέρ; Πώς η χημεία ενορχηστρώνει το πάθος, τον έρωτα, την αγάπη; Υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά; Τι προβλέπεται για την ψηφιακή απτική ερωτική επαφή; Τα ρομπότ μπορούν να βιώνουν συναισθήματα; Μπορεί ο άνθρωπος να ερωτευτεί το σεξ ρομπότ του; Τι επιδιώκει ο καπιταλισμός των εταιρειών παραγωγής των sexbots; Τι είδους χειραφέτηση και πολιτική δυνατότητα υπάρχει στη ρηματική για την αγάπη