Όμως, παρά την ύπαρξη αυτών των ανθρώπινων ικανοτήτων υφίσταται μια ομιχλώδης κατάσταση που δυσχεραίνει το οπτικό πεδίο του σύγχρονου ανθρώπου: απουσία άρνησης/βούλησης, υπερεξουσιαστική κυριαρχία, έκτακτες νομοθετικές πρακτικές – εγκλεισμοί, που παροπλίζουν τον τεχνολογικό άνθρωπο όχι μόνο στο να λάβει αποφάσεις, αλλά και στο να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Δυσκολίες, ασθένειες, προβλήματα, είναι αναπόφευκτο ο άνθρωπος να μη βρει στο δρόμο του. Σημαντικότατη πράξη και συμπεριφορά του πρέπει να είναι η έγκαιρη διάγνωση, η ανάλυση και η αντιμετώπιση των ζητημάτων/προβλημάτων προτού μετατραπούν σε διλήμματα, που με την σειρά του θα προκαλέσουν διλημματικές συγκρούσεις.
Μια υγειονομική κρίση δεν έρχεται από το πουθενά, ούτε αναίτια. Μπορεί πολλές φορές να μην ελεγχθεί και να προβλεφθεί στην ολότητά της, όμως δύναται να γίνει διαχειρίσιμη σε έναν ανθρώπινο βαθμό. Λόγω του ότι στην ανθρώπινη ιστορία έχουν παρατηρηθεί πολλάκις τέτοιου τύπου κρίσεις, σταυροδρόμια αποφάσεων, και όχι μόνο, δηλαδή, υγειονομικές, πολιτικές πολιτιστικές, οικονομικές, αξιακές, ο άνθρωπος έχει τις απαραίτητες πληροφορίες για να μπορέσει να δράσει.
Σε αυτά τα σταυροδρόμια· τα σταυροδρόμια του ανθρώπου, που δυνητικά θα βρεθεί αμέτρητες φορές, δίκην συναντήσεως ή επισκέψεως, η έγκαιρη αναγνώριση, ανάλυση και αντιμετώπιση, θα τον βοηθήσει να επιλέγει κάθε φορά τον ορθό δρόμο, νοουμένου ότι στη μνήμη του είναι αποτυπωμένα τα προηγούμενα λάθη και σωστά. Ακόμη και λάθος δρόμο να επιλέξει, εάν έχει τη σωστή προτεραία μνήμη και γνώση, θα καταφέρει να βρει τον δρόμο της αρετής και της σοφίας, τη θεωρητική πράξη μετά την αισθητική και λογική εμπειρία.