Ο πολιτικός μεσσιανισμός έχει μια διττή μορφή. Εμφανίζεται είτε ως επιβεβαίωση μιας κατάστασης που δεν μπορεί να μεταβληθεί παρά μόνο να ανασυσταθεί εξωτερικά, με τη σκουριά των πρότερων στιγμών της παρούσα, είτε εγγράφεται στην επικράτεια μιας μάταιης αντίστασης, με τη μορφή ενός ριζοσπαστικού εξωραϊσμού μιας διάχυτης απόγνωσης που υποκύπτει με λαγνεία στην αισθητικοποίηση της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Αυτή η διττή υπονόμευση κάθε δυνατότητας αποκαθήλωσης της καπιταλιστικής ορθολογικότητας συνιστά την πλέον απεχθή εκφορά τού κυρίαρχου λόγου, ακριβώς γιατί εγκλωβίζει τα υποκείμενα και την ιστορία σε μια κατάσταση αφόρητης ακινησίας. Σε μια συνθήκη πολιτικής θεολογίας και οκνηρής απόσυρσης στη λιμνάζουσα θαλπωρή τού συστημικού αναστοχασμού.