Η μεταγραφή και η έκδοση των χειρογράφων που άφησε πίσω του ο ζωγράφος, πέρα από τα διλήμματα που αναφέρθηκαν στον πρόλογο, απαιτούσαν να παρθούν αποφάσεις και ως προς τον χαρακτήρα της ίδιας της έκδοσης. Σίγουρα μια «διπλωματική» ή «κριτική» έκδοση δεν Ηα είχε νόημα στην περίπτωση αυτή.Η γενική αρχή που ακολουθήσαμε (με ελάχιστες εξαιρέσεις), προκειμένου να διασωθεί το προσωπικό «ύφος» και, τελικά, «η γλώσσα» του νεαρού Πόντιου, ήταν να σεβαστούμε τους ιδιωματισμούς, τις διπλοτυπίες, καθώς και την ανάμειξη στοιχείων της καθαρεύουσας σε μια απλή καθομιλουμένη: «έτσι μου αρέσει να είμαι τη νύχτα. ... την σκοτεινή νύκτα», «Το έχω κάμει με κάρβουνο, χρώμα για να κάνω πρέπει να πάρω μουσαμά και υπάρχει έλλειψη παρά», «την ώρα της καταιγίδας ... σε τρία διαφορετικά μέρη της Πάρνηθος», «στας οκτώ το πρωί».Λάθη και φραστικές αδεξιότητες διορθώθηκαν σιωπηρά: σε όσες λέξεις υπάρχει γκ (π.χ. «έγκαυμα», «όγκος» κτλ.) Σεμερτζίδης βάζει κγ «έκγαυμα», «όκγος»). Γράφει «κατεστρεπτική δουλειά», «φανταζόμενος πως θα την προλάμβανα ακόμα σπίτι», «Με εκνευρίασε πολύ αυτό», «ήμουν ασχολημένος με τους συναδέλφους μου», «όπως είχαμε συνοννοηθεί», «εξεσφάλιζε», «εξενέστη», «ακόμα μία αποτυχία ... που αναφορά την πώληση του έργου μου». Μερικές φορές, από τη βιασύνη του, επαναλαμβάνει λέξεις: «Έτσι μπόρεσα, παρ όλα ότι ήμουν απασχολημένος με τους συναδέλφους μου εδώ, μπόρεσα όμως να ανακεφαλαιώσω».Επειδή ακριβώς γράφει αυθόρμητα τις σκέψεις του, χωρίς να υπολογίζει τον αναγνώστη, τα σημεία στίξης σπανίζουν. Οι επεμβάσεις των επιμελητών ως προς αυτό είναι συχνές. Επίσης, όποτε αναφέρεται στη «σχολή» ή στο «σχολείο», μπήκε η Σχολή, το Σχολείο ή το Σχολείο των Καλών Τεχνών, όπως λεγόταν τότε η ΑΣΚΤ. Όσον αφορά τα τετράδια που έδινε για βιβλιοδεσία, ώστε το ημερολόγιο να διατηρηθεί καλύτερα, στην αρχή τα αποκαλούσε «βιβλία», μετά «τετράδια». Αργότερα χρησιμοποιούσε τη λέξη «μπλοκ», κι αυτή προτιμήθηκε στις περισσότερες περιπτώσεις. [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)Το έργο του ζωγράφου Βάλ