Το βιβλίο του Λάμπου αποτελεί μία σοβαρή προσπάθεια, βασισμένη σε επιστημονικές μεθόδους και πρακτικές, να σκιαγραφίσει μία αντικειμενική εικόνα του Βελουχιώτη. Καλύπτει ένα σοβαρό κενό στη σχετική βιβλιογραφία. Δεδομένης της προπαγάνδας για το πρόσωπό του, με την οποία είναι γεμάτες οι περισσότερες πηγές, ο Λάμπου δρα σαν Muckraker, ρίχνοντας φως στο τεράστιο σκάνδαλο της ηρωοποιήσεως του Βελουχιώτη σαν πατριώτη και αντιστασιακού ηγέτη. Ζυγίζοντας τα δεδομένα, τη σωρεία των μύθων και των επαίνων, αλλά και τις έγκυρες μαρτυρίες άκρατης βίας, καταλήγει σε ένα συγκεκριμένο τύπο προσωπικότητας, για τον Βελουχιώτη που προσωπικά με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Ο συγγραφέας ταυτοποιεί τον ήρωα της Αριστεράς ως έναν αρνητικό χαρισματικό ηγέτη με έντονα ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά. Αυτό δικαιολογεί τους ακολούθους που απέκτησε και τη θέση του καπετάνιου του ΕΛΑΣ στην οποίαν τον τοποθέτησε ο Τζήμας, και ταυτόχρονα εξηγεί την έμφυτη τάση του στην παράλογη βία και το μαζικό έγκλημα. Τέλος, θα συμφωνήσω με τον συγγραφέα ότι είναι καιρός να αντικατασταθεί ο ανδριάντας του Βελουχιώτη στη Λαμία με έναν ανδριάντα του αθώου θύματός του από την περιοχή, του μικρού Γιώργου Μαραθέα. (Ιωάννης Κ. Μπουγάς, Ιστορικός Συγγραφέας,