Ο συγγραφέας καταγράφει ενδεικτικά κάποια γεγονότα και στιγμιότυπα των αρχών του αιώνα που διανύουμε και τα μεταλλάσσει σε «επιφυλλίδες» προς την κατεύθυνση τού να διακινήσει σκέψεις οι οποίες αποκαλύπτουν τη διαχρονικότητα της ανθρώπινης κατάστασης μέσα από την αμφισημία της ίδιας της πραγματικότητας. Ανεξάρτητα από τη χρονολογική σειρά, διαφαίνονται ενότητες όπως Παιδεία, Πολιτική, Οικονομία, Φιλοσοφία, Περιβάλλον, αλλά γίνεται και ειδική αναφορά σε ορισμένα πρόσωπα που έφυγαν από τη ζωή. Πρόθεση του συγγραφέα, όπως και σε προηγούμενα βιβλία του (Τετραλογία Ελεύθερων Συνειρμών), είναι μία δ ι α φ ο- ρ ε τ ι κ ή ανάγνωση, που να αποκλίνει από γνωστά στερεότυπα και να λειτουργεί σαν άσκηση ελευθερίας σκέψης. Δηλαδή να συμβάλει στο να κάνει ο αναγνώστης τη δ ι κ ή του θέαση της πραγματικότητας και να βγάλει, εάν το επιθυμεί, τα δ ι κ ά του συμπεράσματα. Η σημασία της έννοιας της παιδείας, καθώς και η αρνητική σημασία της διολίσθησης της παιδείας σε «εκπαίδευση» είναι το στοιχείο που αποτελεί την κεντρική ιδέα που διατρέχει τα κείμενα.