Το παραμύθι αυτό το εμπνεύστηκα και το έγραψα όταν επισκέφτηκα την Κοπεγχάγη ένα καλοκαίρι. Ξεκίνησα να το γράφω ακριβώς εκεί μπροστά στο άγαλμα της μικρής Γοργόνας μετά από περίπου μισή ώρα που μόνο την κοιτούσα. Ξαφνικά μέσα σ εκείνη την ηρεμία φύσηξε ένα απαλό αεράκι. Έδωσε πνοή πραγματικά και στη δική μου σκέψη και μετά όλα έγιναν κείμενο. Να πιστεύετε στο φύσημα του αέρα. Μπορεί να σας δώσει πνοή. Να πιστεύετε στη δύναμη του νερού. Μπορεί να σας δροσίσει, αλλά μπορεί αν κολυμπήσετε, να πνίξετε και τους φόβους σας γιατί οι φόβοι δεν ξέρουν μπάνιο και πνίγονται.