«Καθώς πλησίαζε, κατάλαβα ότι ήταν μεθυσμένος, αλλά εγώ δεν είχα πρόβλημα μ’ αυτό. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα μ’ αυτό: όχι μόνο είχα πάρει πολλούς αλκοολικούς πελάτες, αλλά κι είχα εξοικειωθεί στον αλκοολισμό χάρη στον πατέρα μου. Κάποιες από μας αρνούνταν να δουλέψουν με μεθυσμένους, δεν άντεχαν αυτή τη βία που βγάζει το αλκοόλ στους άνδρες. Χώρια που οι μεθυσμένοι δεν έχουν καλή στύση και τους...

Ο Κορτάσαρ, μαθητής του Μπόρχες, ξεπερνά το μεγάλο του δάσκαλο σε αφηγηματικό ταλέντο. Θεωρείται ιδρυτής της σχολής του "μαγικού ρεαλισμού". Στα οκτώ διηγήματα της συλλογής αυτής μας δίνει δείγματα της ικανότητάς του να περνά από τον ένα χώρο στον άλλο (Ο άλλος ουρανός), από τη μιαν εποχή στην άλλη (Όλες οι φωτιές η φωτιά), να περιγράφει την ανθρώπινη αλληλεγγύη (Η υγεία των αρρώστων), τον...

«Στις έξι παρά τέταρτο περίμενα τον νταβατζή, σταματημένος δίπλα στο πεζοδρόμιο του σπιτιού του με τη μηχανή αναμμένη. Μερικοί ηλικιωμένοι έκαναν ουρά στο περίπτερο για ν’ αγοράσουν εφημερίδες, όταν είδα να πλησιάζει από την οδό 72 η μεθυσμένη και τρεκλίζουσα σιλουέτα του Ανσέλμο. Περπατούσε πάνω στην άσφαλτο. Εγώ ξεκίνησα να κινούμαι πολύ αργά, κι όταν τον είχα στα τρία μέτρα, επιτάχυνα...

Ο γάτος Ζορμπάς και η γατοπαρέα του προσπαθούν να μάθουν στη μικρή γλαροπούλα πώς να πετάξει. Μα… τι ξέρουν οι γάτοι από πέταγμα; Τίποτα απολύτως! Το κλασικό, πρώτο παιδικό μυθιστόρημα του Λουίς Σεπούλβεδα, μετατρέπεται σ’ ένα πολύχρωμο Graphic Novel χάρη στα σκίτσα και τα χρώματα του ταλαντούχου σκιτσογράφου Cever....

«Τ’ όνειρό μου είναι ένα δάσος», είπα στρέφοντας το βλέμμα προς το παράθυρο, «και πιθανότατα έχεις δίκιο, και είναι γελοίο και εγωιστικό κι επίσης παιδιάστικο, αλλά, αυτό είναι. Η ερώτηση, αυτή που έχει σημασία για μένα ως μητέρα και για σένα ως γυναίκα, είναι ποιο είναι το δικό σου όνειρο. Το γνωρίζεις, Βιολέτα; Υπάρχει; Αυτός είναι ο εκκρεμής λογαριασμός μου μ’ εσένα, κορίτσι μου.» «Ο Ίων,...

«Μετά, έζησε το μαρτύριό του όπως ο Ιησούς με το ακάνθινο στεφάνι, χωρίς να υπάρχει Σίμων Κυρηναίος να τον βοηθήσει να σηκώσει το σταυρό, υπό τις λοιδορίες ενός πλήθους που δεν ήταν ποτέ τόσο πολυάριθμο, ενός έξαλλου πλήθους που έβλεπε τα κάρα να τραντάζονται, άκουγε το τρίξιμο των τροχών στο πλακόστρωτο, χειροκροτούσε ζωηρά. Μπροστά στον οίκο των Ντυπλέ, όπου ο Ροβεσπιέρος είχε περάσει τα...

Το «Δεν είμαστε αγγελούδια» αφηγείται τη μοίρα μιας χούφτας γάλλων αποίκων και στρατιωτών που εγκλωβίστηκαν στην κόλαση του εποικισμού της Αλγερίας, τον 19ο αιώνα. Η φωνή μιας γυναίκας κι ενός στρατιώτη αποδίδουν σ’ αυτό το σύντομο μυθιστόρημα την αντίφαση και την τραγικότητα της κατάκτησης μιας ελεύθερης χώρας της βόρειας Αφρικής από τη Γαλλία. «Οι Άραβες βγάζουν από ένα γιαταγάνι και μας...

O Σεπούλβεδα έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην ποίηση. Ξεκίνησε τη λογοτεχνική του καριέρα ως ποιητής, και ως τέτοιος παρουσιαζόταν δημόσια. Αν και πολύ σύντομα θ’ άρχιζε να εναλλάσσει αυτή τη δραστηριότητα με την πεζογραφία, η ποίηση ήταν παρούσα στο συγγραφικό του έργο για μια πολύ μεγάλη περίοδο της ζωής του. Ο παππούς μου είχε φωνή ιτιάς και πολύ λευκά κι αραιά γένια σαν τα βουνά τον...

Συγγραφέας κυρίως διηγημάτων και μυθιστορημάτων, ο Κορτάσαρ, κάνει στους "Κρονόπιο και Φάμα" -που θεωρείται βιβλίο-καμπή στο έργο του- έναν διάλογο με τον αναγνώστη. Μέσα από δικούς του μονολόγους με κύρια χαρακτηριστικά την καταγγελία της σύγχρονης πραγματικότητας, την περιφρόνηση για οποιαδήποτε καθημερινή συνήθεια που παρέχει τη σιγουριά της αυτοκαταστροφής, καλεί τον σύγχρονο άνθρωπο να...

ΟΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΝΑ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ ΜΕΡΟΣ. ΟΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΟ. ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΤΟΙΚΗΣΙΜΟ ΚΑΙ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟ, ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΣ. ΟΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΑΚΤΟΠΟΙΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΕΤΟΥΝ ΤΟ ΧΡΟΝΟ. Αποφεύγοντας την ξεπερασμένη νοσταλγία των τελετουργιών του παρελθόντος, ο Μπιουνγκ-Τσουλ Χαν εξετάζει το ιστορικό της εξαφάνισής τους ως μέσο μελέτης και...

«‘‘H Kάλλας; Πφ… δε θα κρατήσει! Θα δείτε: σε λίγο καιρό, κανείς δε θα μιλάει γι’ αυτήν…’’ ‘‘Ποια είστε, κυρία μου;’’ ‘‘ Ήμουν η αντίζηλος της Μαρίας Κάλλας.’’ Την πρώτη φορά που την είχε δει, τη βρήκε συμπαθητική αυτή τη χοντρή Ελληνίδα με τα μυωπικά της γυαλιά, κακοντυμένη, ντροπαλή, πλαισιωμένη μ’ έναν σύζυγο ηλικιωμένο, αυτή τη Μαρία Μενενγκίνι Κάλλας που κρατούσε ένα γκροτέσκα λιλιπούτειο...

«Την πρώτη φορά που είδα τον Λούτσο, δεν εντυπωσιάστηκα. Ψηλός, αδύνατος, με βλέμμα διαισθητικό που παρατηρούσε τα πάντα, είχε έρθει παρέα με τον μεγάλο μου αδελφό. Εγώ καθόμουν στο ολοκαίνουργιο γραφείο μου, δώρο γενεθλίων από τους γονείς μου, και τακτοποιούσα τα χαρτάκια μου, τους πρώτους στίχους που ξεπηδούσαν από την ανυποψίαστη εφηβεία μου. Ο αδελφός μου με χαιρέτησε με τρυφερότητα και μου...