Το Ταξίδι στον Πράσινο Ήλιο είναι ένα λαϊκό αφήγημα (και όχι μια τάχα μου «αφήγηση») που πατάει σταθερά στο βίωμα κι ως εκ τούτου έχει την αυθεντικότητα του χρονικού. Γραμμένο σε μια γλώσσα που αποδίδει τους τρόπους μεταξύ μας καθώς και τις εκφράσεις μας, καταφέρνει άδολα να μετουσιώνει ακόμη και τα κλισέ σε μια στίξη του χιούμορ που διαπερνά όλο το βιβλίο. Οι χαρακτήρες που ζωντανεύει ο...

...Όταν «κοιτάζουμε» ένα αντι-κείμενο (κείμενο απέναντί μου, αλλά και αντί εμού), το «βλέπουμε» με τα δύο μάτια και η μία «οπτική» συμπληρώνει, πλέκεται και συναλλάσσεται με την άλλη. Αυτή η εργασία στο αντιληπτικό πεδίο βρίσκει το ανάλογό της στα ψυχικά συστήματα μεταξύ συνειδητού - ασυνειδήτου. Αν το ένα σύστημα δεν συνεργάζεται με το άλλο, είναι σαν να έχουμε «μονόφθαλμη όραση». Ο αναλυτής...

Διαδρομές φυσικής οικονομίας στα βουνά Οι πληροφορίες που παρατίθενται συνδυάζουν τη βιωματική γνώση του συγγραφέα από την αγροτική ζωή στην Κέρτεζη τις τελευταίες δεκαετίες, με αρχειακό υλικό από ποικίλες πηγές αλλά και σπάνια ιστορικά τεκμήρια… Η διαχρονική ματιά του συγγραφέα, του δίνει τη δυνατότητα να εξετάζει τη διαρκώς μεταβαλλόμενη και διαλεκτική σχέση ανθρώπου-φύσης σε μια...

Ο Τεχνοπίθηκος και η αλήθεια Το βιβλίο αυτό δεν ενδιαφέρεται για κανενός είδους Απολογητική της Θρησκείας απέναντι στην σύγχρονη Επιστήμη ή την Τεχνολογία. Θεωρεί μάλιστα ότι ο καιρός για ένα τέτοιο εγχείρημα παρήλθε ανεπιστρεπτί. Από την άλλη ωστόσο θεωρεί τις παραπάνω, εκ των οποίων, εάν πιστέψουμε τον όψιμο Heidegger (στη διάλεξή του για την «τεχνική γλώσσα», του 1962) είναι η πρώτη που...

Όλα αυτά συνθέτουν τη διαδρομή του καθηγητή, Κίμωνα Ζερβού, ο οποίος αγωνίζεται ενάντια σε όλα εκείνα τα νοσηρά στοιχεία που υπάρχουν μέσα μας και γύρω μας συνθλίβοντάς μας καθημερινά. «Η χειρότερη μορφή κρατικής βίας είναι η καθημερινότητα των πολιτών…» φωνάζει ο Κίμωνας, όταν κανένας δεν θέλει να τον ακούσει. Ανάμεσα στις «Συμπληγάδες Αξιών» ο Κίμωνας καλείται να μην συνθλιβεί. Το κλειδί, για...

Η μεταπολεμική λογοτεχνία στάθηκε μάρτυρας του παράλογου και του απάνθρωπου που ελλοχεύει στον άνθρωπο. Σημάδι του απάνθρωπου της ύπαρξης δεν είναι μόνον η επιθυμία της εξόντωσης του διαφορετικού. Είναι και η απώλεια της μνήμης. Η λήθη είναι μια ατμόσφαιρα αξιοζήλευτης άνεσης. Αλλά η απώλεια της μνήμης είναι θάνατος. Η ποίηση είναι ένα σύμπαν με παρελθόν και μέλλον. Όλες οι ποιητικές φωνές...

Η γεωπολιτική και κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα είναι πολύπλοκη και σε μια δημοκρατική κοινωνία οι πολίτες έχουν την αξίωση να τίθενται υπόψη τους τα υπέρ και τα κατά κάθε αντιμαχόμενης πλευράς, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κάθε προσφερόμενης επιλογής και να προτείνονται από τους θεωρητικούς συνθετικές προσεγγίσεις των αντιφάσεων, ώστε να διαμορφώνουν την άποψή τους έχοντας...

« Από εκεί που περνούσαμε, τα βουνά ρουφούσαν σύννεφα. Τα χώματα εύφορα, αλεσμένα, αλλού βροχή, κάπου καπνοί, μπάλες στάχυα, βαμβάκια, πολύ κρύο, πετριχώρ· Κυριακή. Πιο μακριά, στον ορίζοντα, τα σύννεφα απλώνονται, τεντώνονται να πιάσουν τα βουνά, ξεχύνονται πάνω τους, χαϊδεύονται σαν εραστές. Εδώ δεν βρέχει. Από τη θέση του συνοδηγού, τα βλέπω όλα σε υψηλή ανάλυση· Βοριάς. Τα βουνά μένουν...

Στα 175 διηγήματα του Παπαδιαμάντη, η Σκιάθος ξετυλίγεται με όλες τις ομορφιές του τοπίου της και το μωσαϊκό των ανθρώπων της. Στα «ρόδινα ακρογιάλια» της, τα λιμανάκια, τα βουνά και τα λαγκάδια, τις ρεματιές και τους ελαιώνες, οι ταπεινοί πρωταγωνιστές περιποιούνται τ’ αμπέλια τους για να βγάλουν το κρασί τους, μαζεύουν τις ελιές και φτιάχνουν το λάδι τους, παρασκευάζουν τυριά, ζυμώνουν ψωμιά,...

Σχέσεις, λοιπόν. Οι σχέσεις είναι σαν το ηλιακό μας σύστημα. Κάποιες φορές είμαστε ο Ήλιος, άλλες ο Πλούτωνας. Άλλες φορές περαστικοί κομήτες και άλλες μοναχικοί αστεροειδείς. Κάποιες σχέσεις μοιάζουν ιδανικές, με κάποιον στον ρόλο του Ηλίου και άλλους στον ρόλο της Γης, στην ιδανική απόσταση για αρμονική συμβίωση. Άλλοτε γινόμαστε ο Ερμής και πλησιάζουμε πολύ κοντά στον Ήλιο, κινδυνεύοντας να...

?πιτάφιον, επιγραφή επάνω σε τάφο. Μνημόνιον, μνημείο προς τιμήν ενός μάρτυρα. Ποιήματα τα οποία γράφτηκαν μακριά από τη φιλτάτη Σκύρο, από το 2009 έως πρόσφατα. Ποιήματα για τα μικρά («τα μεγάλα πράγματα τελειώνουν, τα μικρά αντέχουν», ομολόγησε ο Αντρέι Ταρκόφσκι) με το εγκαλλώπισμα μιας φιλάνθρωπης και θεοσκέπαστης μεταφυσικής. Ποιήματα με γεύση περγαμόντο για να ξαναζωντανεύσουν παππούδες...

...

Όλα προσφέρονται για ανάγνωση. Τα ορατά της Κτίσης που μας περιβάλλει είναι λέξεις, προτάσεις και κείμενα που ανοίγουν μπροστά σου κόσμους έτοιμους να τους αναγνώσεις και να τους γνωρίσεις. Ρίζες βαθιές που φτάνουν ως τα θεμέλια της ύπαρξης ξυπνούν μνήμες παλιές κι όμως τόσο οικείες, βγαλμένες από τον πρώτο όρθρο της ζωής. Και ξετυλίγονται σύμπαντα, κόσμοι κόσμων, εκεί που το αόρατο κρύβεται...

Είναι αρκετή μια πιρουέτα στο άρωμα των λουλουδιών στην ευθραυστότητα του εφήμερου!...

Στη δίνη του χρόνου με τις πολιτικές και τις στρατιωτικές θύελλες, τις πολύβουες παραστάσεις και τον σφυγμό του ημερήσιου Τύπου, ένα ζευγάρι σομόν γόβες περπατούν στητές σε πείσμα των δύσκολων καιρών, έτοιμες να κατακτήσουν αλλά και να κατακτηθούν από τη ζωή....

Η αφθονία και η κατανάλωση διαφόρων «αγαθών» ήρθε μετά τις απάνθρωπες καταστροφές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, να θρέψει την ψευδο-επικούρεια αντίληψη πως ο καθένας μπορεί να έχει μια σχετικά εύκολη πρόσβαση στην ευμάρεια και να γίνει έτσι «ευτυχισμένος». Αυτή η εύκολη πρόσβαση στα «αγαθά ευημερίας και ευτυχίας» ανέτρεψε σταδιακά την έννοια της ανάγκης, έτσι όπως την είχε προβλέψει ο Μαρξ....

...

«?το?το ?ξεύροντας ?γ? κα? βλέποντας ε?ς πολλο?ς τόπους ?πο? ?περιπάτησα πεμπάμενος ?π? τ?ν ?γίαν το? Θεο? ?κκλησίαν, κα? θέλοντας ε?ς το? ν? βοηθήσω τ? κατ? δύναμιν, ?βάλθη- κα κα? ?τύπωσα α?τ? τ? μικρ?ν ?μ? πολλ? χρειαζόμενον βιβλίον ε?ς α?τ?ν τ?ν ?πόθεσιν δι? το?ς ?πλο?ς ?ερε?ς, τ? ?πο?ον τ? ?τυπώσαμεν κατ? ?ρώτησιν κα? ?πόκρισιν, δι? ν? γροικ?ται μ? πλέα ε?κολίαν. Ε?ναι ?κόμη χρειαζόμενον...

Σε αυτή τη μελέτη εξετάζεται ένα έγκυρο θεολογικό πρόβλημα με ακαδημαϊκή ακεραιότητα. Ο συγγραφέας είναι εξοικειωμένος με τον επιλεγμένο τομέα έρευνας και καταφέρνει να κρατήσει το υπό εξέταση πρόβλημα στο επίκεντρο. Στο έργο του διακρίνεται μια συνεκτική σειρά επιχειρημάτων που προχωρά από τους ερευνητικούς στόχους και τις επιδιώξεις σε μία επιτυχή πορεία ανάπτυξης του θέματος και καταλήγει σε...

- Γιατί τον λένε Στοιχειωμένο Γιαλό; - Γιατί εκεί κάποια σκότωσε τον άντρα της, γκρεμίζοντάς τονε στα ράχτα. - Και είναι σίγουρο; Μπροστά στους θαλασσοδαρμένους βράχους, στα ράχτα, όπως τους έλεγαν στην ντοπιολαλιά, εκεί βρέθηκε πνιγμένος ένας νεαρός άντρας. Ανεξιχνίαστο έμενε το φονικό και ο κόσμος τελικά στη γυναίκα του το έριξε το κρίμα. Χρόνια αργότερα, ανίδεη για την κατάρα που...

«Σύννεφα αθώων ηφαιστείων. Από την κορυφή του Καβομαλιά υψώνονται σύννεφα αθώων ηφαιστείων. Εκεί λίγο πριν κατάκοπος ο Πάρνωνας βυθιστεί στο Μυρτώο, στην κορυφογραμμή του πάλλευκα σύννεφα τον κοσμούν. Η ματιά από το πέλαγος δέχεται την μεγαλοπρέπεια. Με τη ρίζα τους στη γη κατάλευκα γαρύφαλλα ξεδιπλώνουν τα πέταλά τους, διεκδικώντας μια θέση στον ουρανό. Ηφαιστειακή η φύση δεν αφήνει σε τίποτα...

Γιατί δεν ανοίγουμε τα παντζούρια; Να μπει επιτέλους ο ορίζοντας στην Κυψέλη! Μία πόρτα χτυπάει με ορμή. Μία Biennale κλείνει τους κήπους της. Ένα υποκειμενικό τέλος δεν είναι αρκετό. Στο δωμάτιο επικρατεί ανυπόφορη ζέστη. Μια οικογένεια προσπαθεί επί σαράντα πέντε χρόνια, από τις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, να αντιμετωπίσει τη διπολική διαταραχή της Άλκηστης· με αγάπη, με αξιοπρέπεια,...

Το σημαντικότερο ίσως πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου είναι η σχέση με τον εαυτό του. Πρόκειται για ένα διαχρονικό αλλά και σύνθετο πρόβλημα το οποίο περιλαμβάνει και το ζήτημα του ήθους του προσώπου. Κατά την πατερική σκέψη, ο "ανοικτός" διάλογος του ανθρώπου με τον εαυτό του έχει την ιδιότητα να θεραπεύει τις παραμορφωτικές αντανακλάσεις του "εγώ" στην πνευματική του ζωή, όπως αυτή...

Ένας περίπατος στον κόσμο του χθες, ξαναζώντας τρυφερές αναμνήσεις και ανεπανάληπτες γνωριμίες, ένα κόσμο που δεν υπάρχει πια!...