Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να συνοψίσει τις γνώσεις και εμπειρίες ενός αρχιτέκτονα ο οποίος εμπλέκεται εδώ και πολλά χρόνια με την αρχιτεκτονική εκπαίδευση και έρευνα, στο πλαίσιο μιας οικοσυστημικής προσέγγισης μέσα από τις παραμέτρους της συμμετοχής και του συμμετοχικού σχεδιασμού. Για να το πετύχει, ανοίγει διόδους επικοινωνίας και δοκιμάζει «συνάψεις» ή «επικονιάσεις» ανάμεσα σε ποικίλα πεδία, από τη φιλοσοφία και την ιστορία μέχρι την οικολογία, την ανθρωπολογία και την εθνογραφία, ενώ αξιοποιεί τις σύγχρονες διεπιστημονικές προσεγγίσεις των κοινών, της αποανάπτυξης και της περμακουλτούρας. Συγκροτείται έτσι μια εναλλακτική εργαλειοθήκη έναντι των προκλήσεων που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνίες και ως είδος.