Όμως, σε βρίσκω, με τα ίδια ευχαριστώ απ’ τη μηχανή του χρόνου με το ίδιο βλέμμα κι απ’ της ερωτικής καθαρότητας το σκίρτημα ως μέσα στα φρόνιμα λόγια που αγκαλιάζονται. Όμως, στο πένθος μας με όσα φέρνει ο πόνος με όσα κρύβει κι η νέα ηδονή των ανάρμοστων οι άδειοι μας τόποι περνούν στο μεγάλο όνειρο με το φως των εξακολουθητικών μας σαρκασμών. Τόπος έρωτας και χαμένος ο φόβος της μνήμης κι...

O Κώστας Γουλιάμος με την ποιητική του συλλογή Το Μάτι της Λέξης καταδεικνύει πως όσα αγγίζουν οι λέξεις γίνονται αίμα στη ρίζα των νεκρών. Τις σελίδες της συλλογής του διατρέχουν ο πόνος, η θυσία, ο θάνατος για το δίκιο. Μέσα σε αυτές, το αίμα ποτίζει τα βρεγμένα χόρτα και οι σύντροφοι στις κόκκινες νύχτες γίνονται αστέρια που το φως τους σκίζει στα δύο το σκοτάδι. Η συλλογή αποτελείται από...

...

«… Σ?ν ?να ε?δος ?μερολογίου πο? παρακολουθε? β?μα β?μα τ? ζω? γύρω του, ?λλ? κα? τ?ν ?δια τή ζωή του, ? ?ποία ?ξελίσσεται μέσα ?π? διαφορετικ? γεγονότα, σ? διαφορετικο?ς τόπους κα? πολιτισμούς…»....

Ένα πέρασμα, μια πορεία, μια περιπέτεια, ένας απέραντος δρόμος είναι η ζωή… Λιμάνια, σταθμοί, ασθμαίνοντα σώματα, που με την επιμονή του σαλίγκαρου πορεύονται στο εφήμερο κυνηγώντας το ανέφικτο. Άλλοτε με ποδήλατα, άλλοτε με τρένα, άλλοτε με πλοία, κρατώντας στα χέρια φύλλα πορείας και ναυτικά φυλλάδια ανοικτά και άγραφα… σε μια αέναη περιδίνηση, σε ένα ταξίδι από το εφήμερο στο επέκεινα....

ΚΥΡΙΑΚΕΣ (Μνήμη Χρίστου Λάσκαρη) Μα τόσα χρόνια πια στη σύνταξη ομήλικοι οι λιγοστές παρέες του στην εκκλησία σπανίως και μόνο Μεγαλοβδόμαδο, Χαιρετισμούς, καμιάν Ανάσταση πώς γίνεται και οι Κυριακές του παραμένουν Κυριακές;...

...

…Μα ευτυχώς βυθίστηκες κι εσύ, στο δικό µου µέσα, στο αλύτρωτο. Και όλα τελείωσαν. Φύκια και πόθοι τροφή για πεινασµένα ψάρια. Περίσσεψε µόνο ένα αχ στην όχθη και ανάµεσα σε τούτες τις γραµµές, η ανάµνησή σου κι ένα κύµα....

ΠΡΟΜΝΗΣΙΑ Στραγγίζει το φως μου αυτή η νεκρόπολη δειλοί, με ποδοπάτησαν, φέρουν όλοι στο ύβωμα ένα κατάρτι σκουληκιασμένο ψωμί με ταΐζουν και μουσική από τρίξιμο οδόντων σε κάθε βήμα ιδρώνω αίμα μα σαν φτάσω μπρος στο άβατο ?σταμαι κα? ?ξίσταμαι καθώς γελώντας ανακλίνεις τον λαιμό σου...

Όταν η ζωή σ’ έχει μάθει να παλεύεις μόνος σου, εκτιμάς διαφορετικά την αγκαλιά εκείνη, που παίρνει ένα μέρος απ’ το βάρος σου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό απ’ το να μοιράζεσαι πτυχές της ζωής σου μαζί μ’ έναν άνθρωπο, που θέλει το καλύτερο για εσένα, όπως κι εσύ για εκείνον. Οι άνθρωποι άλλωστε ανθίζουν καλύτερα μαζί, όταν ο ένας υποστηρίζει κι ανεβάζει τον άλλον. Ίσως τελικά αυτό...

Η ποιητική συλλογή αντλεί έμπνευση από τη μακρά μάχη της μητέρας της ποιήτριας με τον καρκίνο, μια μάχη που τελικά δεν είχε νικητή. Ο τίτλος «Μικροχιμαιρικό» αναφέρεται σε μια σπάνια φυσική διαδικασία που ονομάζεται εμβρυομητρικός μικροχιμαιρισμός, κατά την οποία κύτταρα από το έμβρυο μπορούν να εισέλθουν στο σώμα της μητέρας και να παραμείνουν εκεί για πολλά χρόνια μετά τη...

Μια απίστευτη ιστορία, που μόνο σε έναν εξωπραγματικό πλανήτη θα μπορούσε να συμβεί, γιατί όσα μας αφηγείται ο συγγραφέας δεν μπορούν να χωρέσουν στον κοινό νου, όσο και αν οι γνώσεις και οι εμπειρίες του το επιτρέπουν. Πρόκειται για τον βίο και την πολιτεία του ήρωά του, του Κόσμιου Μέγιου, που ξετυλίγεται από τα χρόνια της αθωότητας, με την προσδοκία να κατακτήσει το όνειρό του και να...

...

Μια ποιητική συλλογή για τις θαλασσοδαρμένες ψυχές που ψάχνουν να βρουν τη γαλήνη. Σιδερε?νια σκαρια?-γυρολο?γοι, στα πε?ρατα ριχτη?καν κα?βοι. Ζωε?ς και σι?δερα δεμε?να, λιμα?νια ε?ρωτες γεμα?τα, σοκολατια? κορμια? πυρωμε?να. Σαν τελευται?α η κα?θε με?ρα, χωρι?ς ο?ρια, σ’ ατε?λειωτη γυ?ρα. Δι?χως αυ?ριο ο?λα στα ζα?ρια, ισορροπω?ντας πε?ρα στ’ α?κρα. Στην κο?ψη απο? τα κυ?ματα, γαλα?ζια τα...

Εκατόν πέντε κομψά στιχουργήματα. Εκατόν πέντε κοφτές, αιχμηρές, μεστές εξομολογήσεις, πυγολαμπίδες στο νυχτερινό ουρανό του νου, πυροτεχνήματα στον απέραντο ωκεανό του στοχασμού. Εκατόν πέντε υπομνήσεις σαν συνθήματα γραμμένα στον τοίχο. Χωρίς τελείες. Γιατί κάθε στίχος συνεχίζει μια ορμητική αλληλουχία συλλογισμών. Αλλά και γιατί ζητούμενο είναι ο διάλογος με τον αναγνώστη κι όχι η προσφορά...

...

...

...

Από ποιον κυκλαδίτικο κενταυρίωνα δραπέτευσες Τοξότης κι ήρθες στο Δάσος να εγκατασταθείς ποδοπατώντας των σωθικών μου τη χλωρίδα; Άλλο μαγικό πλάσμα κανένα δεν απέμεινε. Μόνο εσύ. Που στέκεις με την τόση περηφάνια Να κόβεσαι και να φωτίζεσαι απ? των φεγγαριών σου τα δρεπάνια....

...

Με την ποιητική συλλογή «Χάνοντας το προσχέδιο», ο ποιητής επιχειρεί μια προσέγγιση στον μικρόκοσμο του ανθρώπου των πόλεων. Οι διαφορετικές προκλήσεις, η απόγνωση μετά την ελπίδα, η μοναξιά που γεννά ξεσπάσματα. Το άτομο εντάσσεται στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αγαπά, μισεί, πονά και ενώνει τη φωνή του με άλλα τόσα, περνώντας δια πυρός και σιδήρου. Η αποκρυσταλλωμένη εικόνα για τα πράγματα...

Όταν ο Σαρλώ κολύμπησε σ’ ένα ποτάμι λέξεις είναι η13η συλλογή του ποιητή Μιχάλη Παπαδόπουλου. Μια ποιητική περιδιάβαση στο κοσμικό τσίρκο των κλόουν, ή μια «ιλαροτραγωδία σε πολλές πράξεις», με αφετηρία την κυρίαρχη persona του Σαρλώ και κατάληξη τη «μυθική» φιγούρα του Νίκου Καρούζου, μέσα από την οποία αναδύονται και παρελαύνουν μια σειρά ποιητικά προσωπεία, αλλά και σφυρηλατείται το ίδιο το...