Μια ποιητική συλλογή με θέματα σχετικά με τη φύση, την πατρίδα, τον έρωτα, τη φιλία, με κοινό παρονομαστή τη μέθεξη που πηγάζει από την ψυχική ένωση και επαφή. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από το ποίημα που ακολουθεί. Διαχρονική μέθεξη Κι ο Ιχνηλάτης ως Ιππότης ζωγραφίζει το χρώμα του τριαντάφυλλου στην καρδιά τους!...

ΟΙ ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ Ο ήχος των πουλιών αποκοιμιέται στις κορυφές των δέντρων, σαν την φωνή αυτών που αγνόησαν και αγνοήθηκαν. Λίγοι κοντοστάθηκαν μπρος στην κλειστή πόρτα. Λίγοι έγειραν. Ξέρω, υπάρχουν πρόσωπα αισχρά πιο αισχρά κι απ το θάνατο κι ας στρέψει αυτός τις λαβές στις θύρες. Μόνο ψηλά, στις κορυφές των δέντρων η νύχτα μοιάζει μ έρωτα. Οι θόρυβοι δεν φτάνουν ως εκεί. Φτωχά και...

? ?ρχιτεκτονικ? το? ?ρέβους ε?ναι ?να πεζ? ποίημα σ? τρία μέρη. Μι? ?ποτύπωση ?ν?ς νεκρικο? τόπου. Μν?μα – ?ρως – Θάνατος. ? ποιητ?ς ?π? ?να ?ρμητικ? κλεισμένο δωμάτιο ?ναδύεται στ? ?στρα, βυθίζεται στ?ν γνόφο τ?ς θαλάσσης, κα? ?π? κε? στ? ?νειρο, στ? ποθούμενο πρόσωπο, μ? ?ναν πόθο πο? τ?ν παρασύρει στ?ν μέθη το? βυθο?... κα? μοιραία στ?ν πνιγμό. "Καταβασίες σ? νεκρικο?ς τόπους τ?ς μνήμης....

ΛΕΞΙΚΟ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ που ορίζουν, οι ίδιες λέξεις αναιρούν· κι είναι το νόημα μια μεταβατική διάσταση που περιέχει το ένα και το τρία ακέραια και συμμιγή. Κι είναι το νόημα μια σπουδή από τουλίπες σε κρυσταλλικό ανθόχωμα. ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ όταν σχίζονται γεννούν τσουκνίδες, υδράγκαθα και ρόζους χιονιού. Κι από τις γέννες αυτές όλα τα δάκρυα διηθούνται στη λέμφο ενός ποιήματος και στους νεφρούς του. ΟΙ...

Παρά θίν’ αλός Μοναχή η ακρογιαλιά τώρα που χώρισε από το Καλοκαίρι. Φθινόπωρο γαρ! Και δυο παιδάκια προσπαθούν, πετώντας σαν τα βότσαλα τα γέλια τους, να κάνουν το νερό να ησυχάσει, μα δεν πονούν τα κύματα....

Σε ανήλιαγο σοκάκι βουίζει ένα κουνούπι παγιδευμένο σταγόνες αγωνίας στα φτερά του. «Προσοχή στο φως. Είναι αναξιόπιστο. Θάνατος εξασφαλισμένος. Θανάσιμη παγίδα χωρίς έλεος». Ο εξολοθρευτής με βλέμμα έκπληκτο ρωτά: «Μιλούν και τα κουνούπια;» Το έντομο εξοργισμένο στροβιλίζεται. «Απαιτώ εκεχειρία. Απόδραση από το τεχνητό μαρτύριο των LED. Μη με εγκλωβίζετε στη δίψα των αισθήσεων…» Τα βράδια της...

Η σιωπή είναι χρυσός μόνο όταν δεν έχεις κάτι να πεις. Οι λέξεις εγχαράχτηκαν στο χαρτί, αφήνοντας το ηχηρό τους αποτύπωμα στη βουβή ύλη. Στίχοι για την καθημερινότητα κι όσα κουβαλάμε μύχια μέσα μας στήνουν χορό. Η Εκκωφαντική Σιωπή σας καλεί να αφεθείτε και να παρασυρθείτε σε ένα ταξίδι όπου εσείς διαλέγετε τον προορισμό....

Κι αν η ελπίδα στη μορφή της την τελική κατάργησε τον χρόνο, τότε ο άνθρωπος δεν έζησε αναίτια. Δεν έζησε ηττημένος. Είναι τόσο παράξενη, και τόσο απροσδόκητα αποκαλυπτική αυτή η σκληρή και συνάμα σοφή γλυπτική τέχνη του καιρού, στις κρυφές και στις φανερές απεικονίσεις της. Είναι τελικά ο πόνος ή η ελπίδα, που κερδίζει την αθανασία; Δεν ξέρω. Εξαρτάται. Εξαρτάται απ’ το πόσα δάκρυα θα...

...

...

...

...

Η σύγχρονη Περσεφόνη, στο Δάκρυ της Περσεφόνης, κουβαλά στους ώμους τα νάματα του πανάρχαιου μύθου και θυμάται την αρπαγή της θεάς καθώς μάζευε άνθη μες στ’ αλμυρό λιβάδι, μαζί με τις Ωκεανίδες νύμφες. Ως μυροντυμένη ιέρεια του φωτός υμνεί τη φύση, προσκυνά την πολυάνθιστη γη και την πανωραία θάλασσα, δοξολογεί την ακήρατη αθωότητα και τη μυριόφωνη σιγή, αινεί το πρωτόκτιστο κάλλος και τη...

‘Κλείσε τα μάτια. Βρίσκεσαι στο αμπάρι ενός πλοίου, ο ένας κολλάει πάνω στον άλλον, δεν χωράς. Στην αγκαλιά κρατάς το νηστικό και διψασμένο παιδί σου. Τα χείλη του ξερά. Κλαίει ασταμάτητα. Κάποια στιγμή αποκαμωμένο κλείνει τα βλέφαρά του. Πουθενά φρέσκος αέρας, μονάχα μυρωδιές από σκουριά, λάδια, πετρέλαιο, περιττώματα, ούρα και σκοτάδι. Σε μια στιγμή το πλοίο γέρνει απότομα και μπαίνει από...

ΤΡΟΠΙΣΜΟΙ Ας φθαρώ λίγο λίγο στο φως λύγισέ με αλλιώς. Κι όπως χάνομαι προοδευτικά στην πάχνη απόηχος του κόσμου γίνε ή στάχτη. * * * Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ Μέσα στα τείχη άκου τη βαθιά σιωπή τα παιδιά εξασκούνται στη λήθη οι τροφοί τα φιλούν στα μαλλιά κάποιο ποίημα περιμένει την ώρα του κάποιος λέει: είναι αργά....

...

...

Γεννήθηκα στην εποχή που ο σπόρος του φυτρώνει, μ’ ακόμα κρύβεται στη γη, μη βγει και πέσει χιόνι. Ήμουν το πρώτο τους παιδί, το πρώτο τους εγγόνι. Μου τα ’πανε με τα πουλιά στην άκρη στο χωράφι. Μου τα ’πανε μες στη νυχτιά, με μόνο φως τ’ αστέρια. Μου τα ’πανε στην τσικουδιά, στον ίσκιο μες στ’ αλώνι. Μου τα ’πανε στη σιγαλιά των τζιτζικιών οι βόμβοι. Μου τα ’πανε στην κούραση, με λιγοστές...

Γράφω, κόντρα στον χρόνο! Κομμάτια της ψυχής σημάδια της ύπαρξής μου. Στη νύχτα που έρχεται, δείγμα της πορείας μου απ’ όταν το φως μεσουρανούσε....

Έχουμε μάθει να λέμε ότι τα παραμύθια είναι για τα παιδιά, υπάρχουν όμως και παραμύθια που απευθύνονται σε μεγάλους κι ίσως αυτά να είναι περισσότερα. Και ένας λογικός άνθρωπος μένει έκπληκτος μπροστά στα όσα παραμύθια πιστεύουν οι μεγάλοι. Εδώ όμως μιλάμε για πραγματικά παραμύθια. Παραμύθια γραμμένα από μεγάλους και πασίγνωστους Γερμανούς συγγραφείς. Πασίγνωστους στη χώρα τους, εδώ σε μας...

Έχουμε μάθει να λέμε ότι τα παραμύθια είναι για τα παιδιά, υπάρχουν όμως και παραμύθια που απευθύνονται σε μεγάλους κι ίσως αυτά να είναι περισσότερα. Και ένας λογικός άνθρωπος μένει έκπληκτος μπροστά στα όσα παραμύθια πιστεύουν οι μεγάλοι. Εδώ όμως μιλάμε για πραγματικά παραμύθια. Παραμύθια γραμμένα από μεγάλους και πασίγνωστους Γερμανούς συγγραφείς. Πασίγνωστους στη χώρα τους, εδώ σε μας...

...