"...Μάνα, το βιβλίο όπως άκουσες, για τις ασήμαντες ζωές μας, μιλά και γράφει..". Κοίταξε η Γιαννούλα ένα-ένα τα παιδιά της κι ακούστηκε να λέει: "Ποιος ορίζει το σημαντικό και το ασήμαντο παιδιά μου; Καμιά ζωή δεν είναι ασήμαντη...". Ένα οικογενειακό μυθιστόρημα, ένα μυθιστόρημα γενεών, ζωές καθημερινών ανθρώπων, με προσεγγίσεις στα συμβάντα από την κάθε γενιά τόσο διαφορετικές, μα και τόσο...

Οι ιστορίες που χτίζει ο Χρήστος είναι γεμάτες γυναίκες που νομίζεις ότι τις βλέπεις να σουσουρίζουν σέρνοντας τις παντόφλες τους πίσω από την πλάτη σου. Νομίζεις ότι ξέρεις τέτοιες γυναίκες από τα δικά σου παιδικά χρόνια, αν δεν είσαι τζόβενο – για την ακρίβεια, είναι βέβαιο ότι τις ξέρεις: γιαγιάδες, θείες και γειτόνισσες γεμάτες μυστικά, μεγάλα πάθη, μεγάλα μίση, μεγάλοι έρωτες… αλλά...

Από τις πρώτες μέρες το ίδιο το παιδί μου κοιτάζει κατάματα το ενδεχόμενο του θανάτου και θέτει ερωτήματα. “Τι γίνεται μετά το θάνατο?” “Γιατί υπάρχουμε?” Πώς να τον ικανοποιήσω με απαντήσεις μέσα από την σφαίρα της λογικής και τον κόσμο του ορθολογισμού? Άθελά μου τον προέτρεψα προς την προσευχή πιστεύοντας όπως οι περισσότεροι ότι θα έχει κυρίως παρηγορητικό ή έστω ανακουφιστικό αποτέλεσμα....

Ένας άντρας περιδιαβαίνει το κέντρο της πόλης κρατώντας σφιχτά την κούτα με τα δώρα που σχεδιάζει να στείλει στην άλλη άκρη της χώρας, στον Α., τον επτάχρονο γιο του. Πολλές φορές θα αντιμετωπίσει το Μούδιασμα. Πολλές φορές θα πέσει και θα σηκωθεί μέσα στον αγώνα του με αυτή τη φευγαλέα νεκρότητα που διαπερνά το σώμα του και η οποία έχει το πρόσωπο των ίδιων των ανθρώπων: της ανθρώπινης...

Το Επι­στο­λές προς Δι­ό­δω­ρον, 2004-2024 δεν είναι ένα βι­βλίο με την κλασ­σι­κή ση­μα­σία του όρου-δη­λα­δή ένα εκτε­νές, ενι­αίο κεί­με­νο με αρ­χή, μέ­ση, τέ­λος. Είναι κά­τι το ιδι­ό­τυ­πο απο­τε­λού­με­νο από αυτο­τε­λή μι­κρά κεί­με­να, πε­ζά ποι­ή­μα­τα θα τα χα­ρα­κτή­ρι­ζα, που το κα­θέ­να πα­ρά­γει νό­η­μα σε σχέ­ση με αυτό που πραγ­μα­τεύ­ε­ται. Δεν εντάσ­σε­ται βέ­βαια στην...

Η Ρόζα φοράει το κόκκινο κραγιόν και πετάει στα σύννεφα. Αυτό ήταν το όνειρό της από παιδί όταν μπήκε για πρώτη φορά στο αεροπλάνο. Αεροσυνοδός πια στην ενήλικη ζωή της προσγειώνεται απότομα σε μια αλήθεια που πρέπει να αντιμετωπίσει. Δύο ζωές και δύο γενιές έρχονται σε αντιπαράθεση. Μπορούν όλα να θαφτούν; Μπορεί το αίμα να γίνει νερό; Ο Αλέξανδρος μοιράζεται δύο αλήθειες μία στην Αθήνα και...

Με μια γλώσσα αιχμηρή, χειρουργική όπως και στα ποιήματά της, η Μαρία Κοπανίτσα ανατέμνει εδώ, χωρίς παραχωρήσεις, μεγάλα και εν μέρει απύθμενα θέματα της ζωής: συμβατικούς και αντισυμβατικούς έρωτες, ασθένειες, πόνο και ηδονή, στιγμές θανάτου, αναμνήσεις, γονείς και οικογενειακές ιστορίες, τους ξένους μέσα στην προσωπική ζωή. Μεταξύ απόγνωσης και ανακοπής, ανατριχίλας και ανακούφισης. Μια...

Με βάζει να καθίσω στην καρέκλα απέναντί του. Ανάμεσά μας το ξύλινο τραπέζι. Βγάζουμε από το ντουλάπι το σακούλι με τους γίγαντες. Μετράμε είκοσι ο ένας, είκοσι ο άλλος. Παίρνει το χάρτινο πακέτο της τράπουλας και βγάζει τα χαρτιά. Τα ξεσκαρτάρει. Παρακολουθώ τα όμορφα μακριά δάχτυλα που μοιράζουν τα φύλλα. Ο μπαμπάς κάθε Κυριακή μεσημέρι με...

1447 μ.Χ. Η Σηλυβρία με το κάστρο της είναι το τελευταίο οχυρό της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που καταρρέει. Εκεί λειτουργεί το μοναδικό εναπομείναν, κρυμμένο από τα μάτια του κόσμου, εργαστήριο υγρού πυρός. Φύλακες του μυστικού και δεμένοι με ιερούς όρκους αίματος, τα μέλη της απόκρυφης αδελφότητας των ιπποτών του Δράκου προστατεύουν το ολέθριο όπλο που θα καθυστερήσει την επέλαση...

Στο βιβλίο “ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ” ο αναγνώστης αναγνωρίζει την συγγραφέα απ τα ταχυδακτυλουργικά αποσπάσματα, το λεκτικό παιχνίδι και την εγγραφή ποιητικών τονισμών στην κλασική προσωδία και τις καθημερινές καταστάσεις του βίου των ανθρώπων. Υπακούοντας στο μοιραίο κάλεσμα του βιβλίου, οι σκέψεις ρέουν εκεί, στο βωμό του πνεύματος, όπου η φωτιά της δημιουργίας μουρμουρίζει ρυθμικά. Η ποίηση...

Αν τα φαντάσματα υπήρχαν, αυτή θα ήταν μία ιστορία φαντασμάτων. Το Τρία επί ψυχής είναι η ιστορία της Άνι, που σήμερα έχει γενέθλια. Η μόνη απόφαση που καταφέρνει να πάρει τώρα που γίνεται 30, είναι να αλλάξει δουλειά. Στην πραγματικότητα, έχει πολλές ακόμη αποφάσεις μπροστά της, άσχετα αν κάνει πως δεν το ξέρει: να ξεπεράσει επιτέλους τον θάνατο του παιδικού της φίλου· να αποκωδικοποιήσει την...

Χρονικό μιας οικογένειας με έξι βασικούς παίχτες και λίγους περιφερειακούς. Τρεις πράξεις, σ ένα βροχερό τοπίο, εξωτικό. Που φωτίζεται από τον δειλό ήλιο πριν βυθισθεί στο σκοτάδι. Σαν ένα κονσέρτο για ορχήστρα δωματίου, όπου κάθε όργανο παίζει τη δική του παρτιτούρα έγχορδα ή παράφωνα....

...

Η ΦΩΝΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΕΠΑΝΗΛΘΕ: Πώς απεκδύεσαι τη Ζιζέλ; Βγάζοντας απλά το κοστούμι σου και φορώντας το τζιν σου; Πηγαίνοντας στο σπίτι σου με το μετρό; Μιλάει η Ζιζέλ; Και αν μιλάει, πώς ηχεί η φωνή της; Κι αν μιλάει, όταν μιλάει, πώς σωπαίνουν τα μάτια της; Και ποια είναι τελικά η Ζιζέλ; Και γιατί να έχει τόση σημασία; Και απαντούσε μόνη στον εαυτό της η φωνή: «Η Ζιζέλ έζησε, ερωτεύτηκε...

ι απαντήσεις που μας προσφέρουν στο ερώτημα αυτό η Κβαντική Θεωρία, η Κβαντική Θεωρία Πεδίου, η Θεωρία της Σχετικότητας, η Πληροφορική και η νευροβιολογική έρευνα του εγκεφάλου και της σχέσης του με τον νου, παρελαύνουν στις σελίδες του βιβλίου αυτού, με έναν κατά το δυνατόν απλό, εύληπτο και συνεπή τρόπο. Όταν όλο το υλικό τοποθετηθεί πάνω σε ένα νοητό τραπέζι, δεν είναι δύσκολο να γίνει...

Είχε κάτι μήλα... να! Το δαγκωμένο μήλο-μαστός της Apple. Η Εύα και η Apple. Τα μήλα Macintosh. Τα μήλα Golden. Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων και τα «αιματώδη» μαζί, τα γαιόμηλα, το μήλον το κυδώνεον –«διψά κι εμέ η καρδούλα μου για μήλο, για κυδώνι», μονολογεί τρέχοντας καβάλα στους κάμπους ο λιγωμένος αγαπητικός. «Για μήλο, για ροδάκινο για το γλυκό σταφύλι» λέει η στεγνή του γλώσσα που...

Σε ένα εγκαταλελειμμένο τμήμα του λιμανιού της Θεσσαλονίκης εντοπίζεται το κατακρεουργημένο πτώμα ενός 56χρονου. Οι φήμες οργιάζουν και οι αρχές κάνουν ό,τι περνά απ’ το χέρι τους να κρατήσουν την ταυτότητά του μυστική. Η ανησυχία μεταξύ των βαρόνων του εγκλήματος φουντώνει και οι μέρες θυμίζουν έντονα τη Νύχτα των Φόνων, τη νύχτα που άφησε το ανεξίτηλο κόκκινο σημάδι της στη ράχη της πόλης....

...

Η Εύα και η Λίνα, δύο αδελφούλες της επαρχίας, ζουν την έφηβη ζωή τους μέσα στην σκαιά ατμόσφαιρα οικογενειακής βίας. Κι οι δυο μαζί βγάζουν φτερά, πετούνε σιωπηρά για την εσχατιά του Αιγαίου, τα νησιά Οινούσσες, όπου ο κόσμος τους ξαφνικά αλλάζει. Εκεί, μέσα στο απέραντο γαλάζιο, αναπνέουν με αγάπη για δημιουργία και διάθεση για πρόοδο υποστηρίζοντας σθεναρά η μια την άλλη. Και όλα αυτά το...