Νεφε?λη... Ε?να μαξιλα?ρι που αγαπα?ει τα ταξι?δια, που ονειρευ?εται να γνωρι?ζει κο?σμους, να ε?χει φι?λους παντου?. Αγαπημε?νη συντροφια? ενο?ς μικρου? παιδιου?, αχω?ριστη παρε?α του, προ?θυμη για τις περιπε?τειες και ανη?συχη για τις δυσκολι?ες κα?θε ταξιδιου?. Ε?χει ο?νομα και ... επω?νυμο, ε?χει σπι?τι και παρε?α, ε?χει οικογε?νεια και φι?λους, ε?χει χαρε?ς αλλα? και λυ?πες. Νεφε?λη......

Η εικόνα που αντίκρισα μπαίνοντας στην αίθουσα δεν περιγράφεται με λόγια. Καθώς οι τελευταίες αχτίδες της μέρας έμπαιναν από το μεγάλο παράθυρο, φώτιζαν ένα απαράμιλλης γοητείας θέαμα. Μια μεγάλη άρπα σε μια γωνία της αίθουσας σκορπούσε θεσπέσιους ήχους και μια θεία μουσική απλωνόταν στο δωμάτιο. Στάθηκα μαγεμένος, κοκάλωσα από αυτό που άκουγα, αλλά και από το πλάσμα που χάιδευε τις χορδές. Δεν...

Οι ιστορίες που χτίζει ο Χρήστος είναι γεμάτες γυναίκες που νομίζεις ότι τις βλέπεις να σουσουρίζουν σέρνοντας τις παντόφλες τους πίσω από την πλάτη σου. Νομίζεις ότι ξέρεις τέτοιες γυναίκες από τα δικά σου παιδικά χρόνια, αν δεν είσαι τζόβενο – για την ακρίβεια, είναι βέβαιο ότι τις ξέρεις: γιαγιάδες, θείες και γειτόνισσες γεμάτες μυστικά, μεγάλα πάθη, μεγάλα μίση, μεγάλοι έρωτες… αλλά...

Είχε κάτι μήλα... να! Το δαγκωμένο μήλο-μαστός της Apple. Η Εύα και η Apple. Τα μήλα Macintosh. Τα μήλα Golden. Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων και τα «αιματώδη» μαζί, τα γαιόμηλα, το μήλον το κυδώνεον –«διψά κι εμέ η καρδούλα μου για μήλο, για κυδώνι», μονολογεί τρέχοντας καβάλα στους κάμπους ο λιγωμένος αγαπητικός. «Για μήλο, για ροδάκινο για το γλυκό σταφύλι» λέει η στεγνή του γλώσσα που...