[...] Μπορώ να χαμογελάω και να σκοτώνω ενώ χαμογελάω, να λέω «ευχαριστώ» σ’ ό,τι μου θλίβει την καρδιά, να βρέχω τα μάγουλά μου με δάκρυα τεχνητά, το πρόσωπό μου να το προσαρμόζω σ’ όλες τις περιστάσεις, θα πνίξω ναύτες πιο πολλούς απ’ τη γοργόνα, πιο πολλούς θα θανατώσω που με κοιτάζουν κι απ’ τον βασιλίσκο, θα παίξω τον ρήτορα τόσο καλά όσο κι ο Νέστορας, θα εξαπατώ με πανουργία πιο πολλή...

Κοίτα τον τόπο σου, κοίτα την εύφορη Γαλλία και ιδές τις πολιτείες και τα χωριά πώς τα ’χει ρημάξει και παραμορφώσει ο σκληρός εχθρός. Καθώς κοιτάει η μάνα το μωρό της, όταν θάνατος του κλει τ’ αβρά ετοιμοθάνατά του μάτια, δες, δες την καταλύτρα αρρώστια της Γαλλίας· δες τις πληγές, τις πιο αφύσικες πληγές, που ’δωσες ο ίδιος συ στο πονεμένο στήθος της. Ω, γύρισε αλλού την κόψη του σπαθιού...

Αν η χάρη που σου ζητάμε ήταν να σώσεις τους Ρωμαίους, με χαλασμό των Βόλσκων όπου υπηρετείς, ε, τότε να καταδικάσεις πρέπει εμάς, που θέλουμε να σ’ ατιμάσουμε: όχι η αίτησή μας είναι να τους φιλιώσεις: να μπορούν να ειπούν οι Βόλσκοι «εμείς εδείξαμε έλεος». Κι οι Ρωμαίοι «εμείς δεχτήκαμε το έλεος». Και από τα δύο τα μέρη να ’ναι για σένα δόξα και να σου φωνάζουν ζήτω «ευλογημένος να ’σαι που...

Έλα να πάμε στα δεσμά μας: οι δυο μας μόνοι σαν πουλάκια στο κλουβί, θα κελαηδούμε. Όταν μου λες να σε βλογώ, θα γονατίζω να σου λέω συχώρεσέ με. Έτσι θα ζούμε και θα λέμε προσευχές, και τραγουδάκια και παλιά παραμυθάκια […] και τους καημένους ανθρωπάκηδες θ’ ακούμε να κουβεντιάζουμε κι εμείς μαζί τους ?ποιος χάνει, ποιος κερδίζει, ποιος είναι στα πράματα, ποιος είν’ απέξω? και μονάχα εμείς θα...

Μα να πεθάνεις και να πας άγνωστο πού· να κείτεσαι ένα κρύο κουφάρι και να λιώνεις· τούτη η αισθαντικιά όλο θέρμη ορμή να γίνει ζυμάρι από πηλό· και το μακάριο πνεύμα να λούζεται από πύρινα ύδατα, ή να μένει σε περιοχή φριχτή, πυκνοπερίπλεχτη από πάγους, ή να φυλακιστείς μες σε άφαντους ανέμους, να σε φυσάν με βία ασύχαστη ολοτρόγυρα στον μετέωρον κόσμο· ή να ’σαι το χειρότερο απ’ τα χειρότερα,...

Παρθένα μου, την έχεις βάλει σε τέτοιο χορό που είναι να θαμάξεις: oι καλύτεροι αυλικοί, τότε που η αυλή αυλιζότανε στο Ουίνζορ, δεν μπόρεσαν να την μπάσουν σε τέτοιο χορό· κι όμως εκεί ’τανε ιππότες, ήτανε λόρδοι, ήταν αρχόντοι με τ’ αμάξια τους, σου ορκίζομαι, αμάξι στ’ αμάξι, γράμμα στο γράμμα, δώρο στο δώρο· και να μοσκοβολάν τόσο γλυκά –όλο μόσκο– κι όλο φρου-φρου, σου ορκίζομαι, μες στο...

Αυλόγυροι, με τις μυρμηγκοφωλιές να ξετρυπώνουν παντού και χορταριασμένες πρασιές μες στη σιωπή τους, κρατούσαν για τον εαυτό τους τις ζωές των ανθρώπων που πέρασαν από κει. Τα πάθη, τους μεγάλους έρωτες, τις ελπίδες, τα όνειρα, τις πίκρες και τις χαρές, τα έργα και τις καταστροφές. Τους ανθρώπους που έζησαν όπως έζησαν, αλλά θα μπορούσαν να ζήσουν κι αλλιώς… Ένα μυθιστόρημα ακτινογραφία...

Ένα πανοραμικό πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, με κυρίαρχο στοιχείο το γυναικείο σύμπαν, τα οικογενειακά στεγανά και το βαρύ φορτίο που κληροδοτεί η μία γενιά στην άλλη. Το χρονικό μιας οικογένειας κεντημένο στον καμβά της θεσσαλονικιώτικης τοπιογραφίας από τους Βαλκανικούς Πολέμους ως τη Δικτατορία. Εφτά γυναίκες και μία η αφηγήτρια, οχτώ, διηγούνται τις πολυτάραχες διαδρομές τους. Τέσσερις γενιές...

Νύχτες με τον εχθρό Ένα καθηλωτικό και πολυπρισματικό μυθιστόρημα για την παντοτινά αινιγματική Κοκό Σανέλ, στον απόηχο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου....

Ένα θυελλώδες ειδύλλιο που σκανδάλισε όλον τον κόσμο. Ο Φρανκ Σινάτρα και η Άβα Γκάρντνερ αγάπησαν, πόνεσαν και έζησαν τη ζωή τους στα άκρα. Στα χρυσά χρόνια του Χόλιγουντ, δύο από τα πιο λαμπρά αστέρια θα καθόριζαν –και θα αψηφούσαν– μια εποχή... Εκείνη ήταν μια καλλονή του Νότου που μεταμορφώθηκε σε θεότητα του έρωτα στο Χόλιγουντ. Εκείνος ήταν ο θρυλικός...

Όταν ούτε οι πιο σοφοί γιατροί του κόσμου, ούτε οι πιο ξακουστοί κλόουν και ταχυδακτυλουργοί της οικουμένης δεν καταφέρνουν να θεραπεύσουν τον βασιλιά Βαρύθυμο τον Έβδομο από την ακεφιά του, η κατάσταση φαίνεται να είναι απελπιστική. Οι αυλικοί του κινδυνεύουν είτε να μείνουν χωρίς αυτιά, είτε να ξενιτευτούν και να καταντήσουν παραγεμιστές μαξιλαριών στη Χώρα του Χασμουρητού! Την τελευταία...

Παραμονές Πρωτοχρονιάς, η τυχαία συνάντηση ενός δράκου και ενός πειρατή με μια αδίστακτη μάγισσα στο κακόφημο μπαρ του «ΧΑΙΡΕΚΑΚΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ», στο λιμάνι του Ρίο Φρίο, γίνεται αφορμή να υφανθεί μια σκοτεινή συνωμοσία με στόχο τον Αϊ-Βασίλη και σκοπό να μεταλλάξει την καλοσύνη του σε κακοσύνη και να αμαυρώσει μια για πάντα τη φήμη του. Το σχέδιο είναι τόσο απόλυτα ύπουλο, όσο...

Μια φορά κι έναν καιρό κάπως...συννεφιασμένο, η Σάντυ χάνει τον φίλο της τον ήλιο. Παίζει άραγε κρυφτό ή μήπως κινδυνεύει; Τι λέτε, θα καταφέρει η μικρή σταγόνα μαζί με τη δίδυμη αδερφή της Σίντυ να τον σφίξει και πάλι στην αγκαλιά της; Ο "Ήλιος μου" είναι μια τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης. Μια περιπέτεια γύρω από τη φιλία, την αγάπη, την αυτοθυσία και τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. Α,...

Μια ζωή χωρίς ελευθερία επιλογής δεν αξίζει να τη ζει. Οι φιλοδοξίες του Θεόνικου Μπάξτερ να δημιουργήσει την τέλεια σύντροφο παίρνουν σάρκα και οστά όταν ανακαλύπτει τη σορό της όμορφης Μπέλλας, την οποία επαναφέρει στη ζωή με ένα επιστημονικό θαύμα που θυμίζει Φρανκενστάιν. Ωστόσο, το όνειρό του κατακρημνίζεται από τον θυελλώδη έρωτα του Δόκτορα Άρτσιμπαλντ ΜακΚέρι για εκείνη. Όμως η Μπέλλα...

Μια ιστορία επιβίωσης, αγάπης, απώλειας και θριάμβου. Δυο αδελφές που άλλαξαν τον κόσμο της μόδας για πάντα. Η Αντουανέτ και η Γκαμπριέλ «Κοκό» Σανέλ ξέρουν ότι είναι πλασμένες για κάτι καλύτερο. Εγκαταλειμμένες από την οικογένειά τους, μεγαλώνουν σε ένα μοναστήρι-ορφανοτροφείο, προορισμένες να παντρευτούν κάποιον μεροκαματιάρη ή χαμηλόμισθο δημόσιο υπάλληλο στη γαλλική επαρχία, όπως...

Το 1936 γνώρισε τη συγγραφέα Έλσα Μοράντε (1912-1985), την οποία παντρεύτηκε το 1941. Μαζί αποτέλεσαν ένα λογοτεχνικό ζευγάρι αναφοράς στο πολιτιστικό και καλλιτεχνικό στερέωμα της Ρώμης. Μοιράστηκαν το σπίτι της Via dell’Oca μέχρι το 1963, όταν ο Μοράβια μετακόμισε στο Lungotevere della Vittoria, το τελευταίο του σπίτι. Για τη Μοράντε, ο Μοράβια είχε πει: «Χάρη στις μοναδικές ανθρώπινες και...

Ο τίτλος του έργου σημαίνει πράγματι και το θέμα του, πως είναι ερωτικό, και τη μορφή του, πως είναι περίτεχνη. Με τη λεχτική του χάρη, ακόμη και την οπτική, είναι σαν μικρογραφία σε δαχτυλιδόπετρα, που συμβολίζει όλον τον άνθρωπο που φοράει το δαχτυλίδι. Κανένα άλλο έργο του Σαίξπηρ δεν έχει τόσο, θα λέγαμε, λογοτεχνικό φόρτο, τόσες ρίμες, τόσες στροφές, σε μορφή σονέτου είτε μπαλάντας, τόσα...

Ξεχωρίστε τους μύθους από τις αλήθειες για τις ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ. Αυτή η σειρά αποκαλύπτει την αλήθεια πίσω από κοινούς μύθους και φωτίζει εκπληκτικά γεγονότα που θα σας ενθουσιάσουν. ΣΩΣΤΟ Ή ΛΑΘΟΣ; ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΥΓΙΖΕΙ ΟΣΟ 35 ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΤΟ ΚΟΥΑΚ ΜΙΑΣ ΠΆΠΙΑΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΗΧΩ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΑΠΟ Ο,ΤΙ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ...

Δυο σπίτια μπροστά στη θάλασσα, το ένα δίπλα στο άλλο. Χωρίς μεσοτoιχία. Ένας άνδρας και μια γυναίκα. Μαζί και χώρια. Μια σχέση εκρηκτική μα και αδιέξοδη. Με τα ερείπια του παρελθόντος και ό,τι περισώθηκε. Με την τιμωρία για την παραβίαση των κανόνων της ηθικής να παραμονεύει. Έρωτες εκπνέουν και γάμοι αποδομούνται. Οι ήρωες είναι παγιδευμένοι αλλά όχι αναγκαστικά αθώοι. Ανάρμοστη η σχέση τους...

«Πρόσεξε εσύ, σήμερα, που ενοχλείσαι απ’ τους ξένους, τους διαφορετικούς, αυτούς του άλλου χρώματος ή της άλλης απόχρωσης δέρματος, θρησκείας, προφοράς. Αύριο ή μεθαύριο μπορεί να είσαι αυτό ακριβώς. Μετανάστης! Πρόσφυγας! Ηλικιωμένος! Εξαρτημένος! Φτωχός! Κοίτα τι εύκολο που είναι. Είσαι αφημένος στο έλεος της εποχής σου. Και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα και, βέβαια, στην Αμερική…» Το Pax...

Το κύριο θέμα του μύθου είναι ο αγώνας που κάνουν οι νέες και γερές κοινωνικές δυνάμεις για να ανοίξουν δρόμο μέσα απ’ τους φραγμούς που έχει στήσει ο παλιός, γερασμένος κι εξαχρειωμένος κόσμος και να πάρουν τη θέση που τους ανήκει στη ζωή. Ο κατώτερος, ο παρακατιανός, που χάρη στις αρετές του και τους άθλους του ανεβαίνει στην ανώτερη κοινωνία, ήταν θέμα της μόδας στην Αναγέννηση. Ας θυμηθούμε...

Στο Χειμωνιάτικο Παραμύθι, η ζωή παρουσιάζεται στο σύνολό της και όλες οι εκφράσεις της είναι μια ευλογία. Συχωρεμένοι να είναι όλοι! Καμιά κρίση, καμιά καταδίκη. Το πνεύμα της ζωής στη μυστηριώδη πορεία του δημιουργεί πότε τη μια και πότε την άλλη μορφή. Όλα είναι απαραίτητα μέσα στο εκπληκτικό σύνολο. Το μαύρο είναι απαραίτητο όσο και το άσπρο. Χωρίς το μαύρο, το άσπρο δεν θα μπορούσε να...

«Των φίλων μου, που πρέπει να τους κάμεις φίλους σου κεντριά και δόντια τώρα τώρα είναι βγαλμένα· με τον σκληρό τους μόχτο πρόκοψα αρχικά και βέβαια μου ’θρεψε τον φόβο η δύναμή τους μήπως με ξεθρονίσουν: για να τ’ αποφύγω τους ξέκανα […] Για τούτο Χάρη μου τον νου σου, θερκοκέφαλους να τους απασχολείς σε πόλεμο έξω· η δράση στο εξωτερικό σβήνει τη μνήμη απ’ τα παλιά». Τέτοια συμβουλεύει τον...

Το κύριο θέμα του μύθου είναι ο αγώνας που κάνουν οι νέες και γερές κοινωνικές δυνάμεις για να ανοίξουν δρόμο μέσα απ’ τους φραγμούς που έχει στήσει ο παλιός, γερασμένος κι εξαχρειωμένος κόσμος και να πάρουν τη θέση που τους ανήκει στη ζωή.Ο κατώτερος, ο παρακατιανός, που χάρη στις αρετές του και τους άθλους του ανεβαίνει στην ανώτερη κοινωνία, ήταν θέμα της μόδας στην Αναγέννηση. Ας θυμηθούμε...