Αντικρούοντας τις απαισιόδοξες προβλέψεις για υποχώρηση και αποδυνάμωση του κράτους και έκλειψη της κυριαρχίας του, ο συγγραφέας του παρόντος δοκιμίου υποστηρίζει ότι και τα δύο είναι παρόντα και ισχυρά, μεταμορφωμένα, όμως, με νέους ρόλους και νέες λειτουργίες, προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις ενός κόσμου που συνεχώς αλλάζει, ραγδάια και απρόβλεπτα. Στη μεταβατική αυτή περίοδο, το κράτος μετασχηματίζεται σε τοπικό ή περιφερειακό παράγοντα μιας απρόσωπης, αόρατης, πολυδαίδαλης παγκόσμιας δικτύωσης δεθνών -τεταμένων και ενίοτε εμπόλεμων- σχέσεων κυριαρχίας κρατών, δεθνών οργανισμών και αγορών. Το μέλλον του μπορεί μεν να φαντάζει, ακόμη, αβέβαιο, όλα τα σημάδια όμως δείχνουν ότι, προς το παρόν, καλά κρατεί, ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει, όντας, ταυτόχρονα, θύμα και συντελεστής της παγκοσμιοποίησης.