Από τις «Πολιορκίες» και την «Εκεχειρία» μέχρι τη «Φωταγωγημένη Μοναξιά» και τον «Μυστικό Δείπνο», τα ποιήματα αναφέρονται στον άνθρωπο που παλεύει να εξημερώσει τα θηρία της μνήμης, της φθοράς και της ιστορίας. Με στίχους που κινούνται ανάμεσα στην αμεσότητα και τη βαθύτητα, ο Α. Δ. Σκιαθάς δημιουργεί έναν διάλογο με τον χρόνο, το σύμπαν και τον ίδιο τον εαυτό του.
Τα ποιήματα περιλαμβάνουν σκηνές από το παρελθόν, αλλά και μελλοντικές ανησυχίες, ενώ διαπνέονται από τη νοσταλγική αλλά και βαθιά ματιά του δημιουργού. Η ποίησή του συνδυάζει την προσωπική αφήγηση με συλλογικές αναφορές, αντλώντας στοιχεία από τη μυθολογία, την ιστορία και τη λογοτεχνία.