Ο Γιάννης Πλαχούρης ποιητής, δημοσιογράφος, παραμυθάς, σεμνός μάστορας του λόγου, μας παραδίδει λόγους, καθέκαστα, σκέψεις, ιστορίες, βιωμένες αλήθειες, παρακαταθήκες που πρέπει να τηρηθούν στο έπακρο. Ποιητική σύνθεση που εκτός της γλώσσας, φτάνει στην απόμακρη ιδέα το σημαίνον να λειτουργεί ως επερώτηση σημαίνοντος. Δήμητρα Παυλάκου Φιλόλογος - Ποιήτρια ...Το μάταιο της ελπίδας είναι ευανάγνωστο στους στίχους του Πλαχούρη. Τώρα πια έρχεται η μεστή συνειδητοποίηση ότι το νόημα δεν υπήρξε ποτέ στο αποτέλεσμα της πράξης αλλά στην ίδια την πράξη καθ εαυτήν. Η νοσταλγία του κοιτά προς το παρελθόν, προς την τέλεση μίας σειράς πραγμάτων που συνενώνονται με το νήμα του σκοπού, χωρίς πάντα αυτός να είναι ευδιάκριτος. Η νοσταλγία του κοιτά και προς το επίφοβο μέλλον, ένα δισεπίλυτα μυστήριο μέλλον που ξεθωριάζει προς το μηδέν. Πάντα τα πράγματα έρχονται πολύ νωρίς ή πολύ αργά, ποτέ δεν είναι ωραία. Στην ποίηση του Πλαχούρη όμως είναι όμορφα. Εκεί πλέον αναδεικνύονται ως άχρονα πέρα από τις εκάστοτε συνθήκες και συντεταγμένες των καταστάσεων. Αρκεί κάποιος να έχει το μάτι οξύ για να τα βλέπει. Χαράλαμπος Μαγουλάς Συγγραφέας - Ποιητής ...Τέλος, ως μίτος της Αριάδνης αναδεικνύεται ο ποιητικός λόγος, που έχει μια θέση ξεχωριστή στον αφηγηματικό λόγο του Πλαχούρη, τον οποίο κάνει ιδιαίτερα εύπλαστο και αρμονικό. Ο ποιητικός λόγος καθορίζει και την δομή του μυθιστορήματος, αφού μια ποιητική ανθολογία υπήρξε και η αφορμή για να ξετυλίγεται η περιπέτεια, αλλά και στον τρόπο αναζήτησης της αλήθειας των πρωταγωνιστών. Η ποίηση γίνεται ένα είδος καταφύγιο που φέρνει τους ανθρώπους κοντά και λειτουργεί πάντα ως η μοναδική και αδιαμφισβήτητη, αλάνθαστη, πορεία προς το φως. Guadalupe Flores Liera Συγγραφέας.