Άνθη του καλού
Η κόρη αυτή
έχει ματωμένη τιάρα
στην κεφαλή
Τα πόδια της
φέρουν πληγές
από σκουριασμένα καρφιά
Αιώνια σκουριά,
ανεξίτηλη,
που δεν σβήνεται
όσο κι αν προσπαθεί
Τα δάκρυά της κυλούν
στη γη
Φτάνουν ως το βάθος,
στο κέλυφός της
Την ποτίζουν σιγανά
με τη διάφανη θλίψη τους
Την ξεδιψούν
Και μέσα από τη δροσιά τους
ανθίζουν
άνθη του καλού...