Δύο παιδιά συνηθίζουν να κυνηγάνε τα ηλιοβασιλέματα. Οι δρόμοι τους χωρίζουν καθώς μεγαλώνουν. Ανταμώνουν πάλι ύστερα από χρόνια. Ερωτεύονται. Αυτή τη φορά αποφασίζουν να κυνηγήσουν τις ανατολές, αντίστροφα βαδίζοντας στο παιχνίδι των παιδικών τους χρόνων. Οι δρόμοι του ήλιου τούς οδηγούν στα νησιά… Γύρω τους ο κόσμος του κακού παραμονεύει. Ένας κόσμος γεμάτος από φυσικές καταστροφές, πολέμους, βιοόπλα. Ακόμα και αν τελικά γίνονται αποδέκτες των επιδράσεών του, στο τέλος νικητής παραμένει το ελληνικό καλοκαίρι. Μυσταγωγικά τους οδηγεί στην αποκάλυψη της αγάπης και της ελευθερίας… «Όσο ταξιδεύαμε… Το λεμόνι ολοένα βουτούσε στις κλειδώσεις μας. Το μικρό αγκάθι της φραγκοσυκιάς ολοένα μάτωνε το πορτοκαλί των μικρών μεσημεριών που ερχόντουσαν. Ο Αύγουστος κοκκίνιζε. Και η προφητεία επιβεβαιωνόταν».