Αφελώς, σαν φύσηξα τη ζάχαρη της τσίχλας των ημερών γρήγορα πλάθοντάς την, την κόλλησα πίσω από το αυτί της εποχής. Να μασά και να αναμασά με την ησυχία της την πίκρα τους....