Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος είναι το πιο μετέωρο, αμφίσημο, ευφυές και, προπάντων, μη σοβαροφανές κεφάλαιο του κινηματογράφου μας. Προσποιήθηκε πως έκανε κινηματογράφο για να μην καταλάβουν οι άλλοι πως έκανε κινηματογράφο στ’ αλήθεια. Μπλόφαρε, έστω κι αν συχνά έπεφτε ο ίδιος θύμα της μπλόφας του· κράτησε μια σπάνια ηθική και αισθητική στάση: μπλόφαρε, αλλά δεν κορόιδευε. Δεν αποπειράθηκε να τον συλλάβει η καλλιτεχνική αγορανομία για απάτη και πλαστογραφία· μόνο τον εαυτό του πλαστογράφησε και αυτό ως άθλημα ευγενές.