Το βιβλίο Ιστορία και Κινηματογράφος: Εξιστορώντας στην οθόνη πραγματεύεται την αναπαράσταση της ιστορίας στον κινηματογράφο, ένα θέμα που έχει αποτελέσει αντικείμενο μακράς αντιπαράθεσης και το οποίο αναδεικνύει την ανάγκη να κατανοή­σουμε την κινηματογραφική ιστορία με τους δικούς της όρους, αξιολογώντας τη σχέση της με τη δημόσια ιστορία και την επίδρασή της στη διαμόρφωση της ιστορικής συνείδησης. Η Ελευθερία Θανούλη το πράττει αλλάζοντας εντελώς την ατζέντα και εστιάζοντας στους στενούς δεσμούς ανάμεσα στη γραπτή και στην κινηματογραφική ιστορία, τους οποίους μελετά τόσο σε μακρο- όσο και σε μικρο-επίπεδο. Η κεντρική της θέση υποστηρίζει ότι η κινηματογραφική ιστορία είναι η ­κυρίαρχη μορφή ιστοριογραφίας στον 20ό και στον 21ο αιώνα, καθώς κατάφερε να αναδιαμορφώσει και να επαναπροσδιορίσει τις βασικές μορφικές, φιλοσοφικές και ιδεο­λογικές πρακτικές της ακαδημαϊκής ιστοριογραφίας του 19ου αιώνα. Με περιπτωσιολογικές μελέτες που κυμαίνονται από ταινίες μυθοπλασίας όπως Η λεπτή κόκκινη γραμμή και Η ζωή είναι ωραία μέχρι τα ντοκιμαντέρ Η ομίχλη του πολέμου και The Last Bolshevik, η συγγραφέας γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ ιστορίας και κινηματογραφικών σπουδών και θέτει τα θεμέλια για μια νέα οπτική ιστοριογραφία. Στα πολλά χρόνια εργασίας μου σε αυτόν τον τομέα, δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη μελέτη που να διαθέτει αυτό το επίπεδο πνευματικής πολυπλοκότητας τόσο στις θεω­ρίες της ­ιστορίας όσο και σε εκείνες των οπτικών μέσων, και σίγουρα καμία που να έχει αντιμετωπίσει τόσο επιτυχώς τα επίμαχα ζητήματα γύρω από το ερώτημα της απόδοσης του ανθρώπινου παρελθόντος στην οθόνη. Robert Rosenstone, California Institute of Technology Από τα πρώτα σοβιετικά πειράματα έως τις σύγχρονες ευφάνταστες αφηγήσεις, το βιβλίο της Θανούλη διερευνά διεξοδικά και οριστικά τις πολύπλοκες σχέσεις μεταξύ αφηγηματικών και οπτικών μορφών, και ­ερμηνεύει εκ νέου τα σημεία σύνδεσης και διαχωρισμού ανάμεσά τους. Πρόκειται για μια μελέτη που θα αποτελέσει πρότυπο αναφοράς για πολλά χρόνια