Βιργίλιος, Γεωργικά

Από τα πρώτα βήματά της η Ανθρωπότητα αναμετράται με τη φύση. Δίνει μάχες με ορατούς και αόρατους κινδύνους και τις κερδίζει με γνώση και εξέλιξη. Το τίμημα της γνώσης δεν ήταν πάντοτε μικρό. Το πλήρωσε με εκατομμύρια ζωές, ατέλειωτο πόνο και τεράστια οικονομική επιβάρυνση.
Η πανδημία COVID-19 είναι η μεγαλύτερη επιδημία της εποχής μας. Όμως, δεν ήταν η φονικότερη που έζησε η ανθρωπότητα. Και αυτό είναι ένα μεγάλο επίτευγμα. Είναι το αποτέλεσμα της συγκλονιστικής εμπειρίας της ανθρωπότητας σε ένα διαχρονικό ταγκό ζωής και θανάτου με τους μικροοργανισμούς. Ωστόσο, η πανδημία του 2019 μας έφερε μπροστά σε μια κρίση εφ’ όλης της ύλης. Επηρέασε οικονομία, απασχόληση, συστήματα υγείας, θρησκείες, τέχνες. Ανέδειξε σοβαρά κοινωνικά ζητήματα. Μας υπέδειξε ότι η σχέση μας με τη φύση είναι προβληματική και το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθούμε έχει και επώδυνες συνέπειες. Ακριβώς γι’ αυτό, μας προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία μελέτης ανθεκτικότητας της κοινωνίας σε κρίσεις. Η ιδιοφυία του ανθρώπινου γένους βρίσκεται στο ότι μετά από κάθε μεγάλη δοκιμασία μπορεί να αναγνωρίσει και να αδράξει ευκαιρίες για να αναγεννηθεί. Έτσι και αυτή η πανδημία μας δίνει την ευκαιρία να κατανοήσουμε τις προκλήσεις που ανέδειξε για να βελτιώσουμε τα κακώς κείμενα και να θωρακίσουμε το μέλλον μας.

«Πραγματική γαλήνη δεν υπάρχει γι’ αυτούς που καταλαβαίνουν τον μηχανισμό ενός κόσμου που οδεύει προς τη συντέλεια παραπατώντας από τον ένα κατακλυσμό στον άλλο».
Victor Serge, Χρόνια δίχως έλεος