Ο κόσμος είναι μια αιώνια περιστροφή. Μας κρατά, μας γυρίζει από τη μια και από την άλλη πλευρά, σε κάποια στροφή μάς πετά έξω και γυρίζουμε στο απόγειο του κύκλου. Και αφού πάντα γυρίζουμε σε τούτον τον αιώνιο κύκλο είμαστε πάντα παρόντες....

Πρόκειται για την πρώτη ποιητική συλλογή της εικαστικού και -έως τώρα- πεζογράφου Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη....

Είμαι άλογο σ’ ένα παλιό λιθάρι σφιχτά δεμένο μ’ ένα σκοινί παλιό και ξεσκισμένο. Είμαι ήρωας των παραμυθιών και κρεμασμένο σύμβολο στο στέρνο των παιδιών που παίζουν τη γλύκα των χωραφιών. Είμαι ένα άλογο σ’ έναν κρίκο παμπάλαιο, κοιμισμένο μ’ ένα σκοινί κομμένο και άυλο....

Να ταξιδεύεις στην πλανεύτρα θάλασσα για τόπους αλαργινούς κι ωραίους και να εύχεσαι γαλήνια να ’ναι, καταδεκτική και φιλόξενη, να σου χαμογελάει και να σε προσέχει, όλοι θέλουμε αγάπη. Ο τυχερός εσύ ανάμεσα στους άλλους τα χέρια σου ν’ ανοίγεις και να σηκώνεις στον ουρανό τα μάτια, ευχαριστώντας το Θεό για το γαλήνιο ταξίδι που σου χάρισε, δεν είναι δα και λίγο ένα τέτοιο δώρο!...

ΜΙΣΕΣ ΔΟYΛΕΙΕΣ Ξημέρωσε η μέρα και ποζάρει Σαν ακέφαλη κούκλα σε βιτρίνα. Την υποδέχομαι όπως έχω μάθει, Μ’ έναν λυγμό και μ’ ένα καφεδάκι. Έτσι κι αλλιώς τα καταστήματα θ’ ανοίξουν Αργότερα, όταν θα ’χει πια στεγνώσει Το αίμα αυτού του αποκεφαλισμού. Μακριά, σ’ έναν άλλο γαλαξία, Ακόμη τα πουλιά χουζουρεύουν Χωμένα σ’ ανάλαφρα σύννεφα. Μόνον ο κύκνος στην ουράνια λίμνη...

Ένα ταξίδι στον κόσμο της ποίησης μέσα από την ευαίσθητη ματιά της φιλολόγου Κατερίνας Καρασούλα...

Και υπνοβατώ στις όχθες του ουρανού Και ακόμα τραγουδώ τα στοιχειωμένα όνειρα Παρόλο που με ζώνει Της λύπης η τρομερή παρουσία Είναι πάντοτε εδώ Και σφίγγει ολοένα την παράφορη ψυχή μου...

Ζαλάδα Ενώ έρπεις προς τον εξωτερικό κόσμο, στίλβει η ίδια πάντα εικόνα του εαυτού Η ηλικία γυρίζει στο νερό Στην ίδια πάντα καρέκλα ο γέρος προεκτείνει τον δείκτη του να εισχωρήσει στη μνήμη Λίγο κενό αντιγράφει τα πάντα Ο χρόνος μονίμως χαλάει, πισωγυρίζει, ίσως να ’ναι αναπηρία ίσως μια γνώση ίσως μέρος για να σταθείς και να φτιάξεις....