ΣΚΙΕΣ Σκιές η ζωή μου ένα παιχνίδι με σκιές κατάντησε να είναι φόβοι και φαντάσματα δειλά κι άδηλα. Σκιές, μοναχά σκιές εμένα συντροφεύουν. Σκαιότερη η μια της άλλης δείχνει θαμπή αυτή κι έκθαμβη μονόστηλο θα γίνει. Γέμισε η ζωή μου με σκιές με τις απατηλές τους λάμψεις απ’ το χθες. Μια σκιά να ’σαι κι εσύ, μια απάτη πάντα απέναντί μου εαυτέ. * Η ΕΚΠΑΓΛΟΣ Το θάμβος της μελαχρινής σου ομορφιάς και των ματιών σου η γητειά μακράν προσπέρασε του σεληνόφωτος τη χάρη και της αυγής τη λάμψη. Μα αν η καρδιά σου που ζωογόνα πνοή εμφύσησε εις υμάς κι απλέτως εμοιράσθη τον κλήρο της απουσίας διάλεγε, το δίχως άλλο θα ’σουνα ανθός στερουμένου καρπού ζωής.