Η πλοκή ακολουθεί την ανάσταση του Λάζαρου από τη Βηθανία. Ο Λάζαρος επιστρέφει από τον κόσμο των νεκρών και ο κόσμος τον αντιμετωπίζει με δυσπιστία. Εκείνος διαβεβαιώνει ξανά και ξανά ότι δεν υπάρχει θάνατος – μόνο το αιώνιο γέλιο του Θεού. Όσο περισσότερο γελά ο Λάζαρος, τόσο νεότερος και πιο δυνατός γίνεται. Στο έργο «Ο Λάζαρος Γέλασε», ωστόσο, τονίζεται σε όλο το μεγαλείο της η θέληση για ζωή. Πρόκειται για μια διακήρυξη ενός ιδεαλιστή προφήτη, που ουσιαστικά διατυπώνει το δόγμα «δεν υπάρχει θάνατος, υπάρχει μόνο γέλιο». Για τον Ο’Νηλ το έργο αυτό δεν είναι μια κατάφαση στη ζωή – είναι ένα όραμα του θεατρικού συγγραφέα ανάμεσα σε μια προγενέστερη και μια μεταγενέστερη κόλαση επί της γης. «Ο Μέγας Θεός Μπράουν», θεωρείται προάγγελος του έργου αυτού.