Έπειτα από την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος γύρω από το έργο της, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τη συζήτηση σχετικά με την ελευθερία, την καταπίεση και τη φυγή δίχως τη Χάννα Άρεντ. Δεν είναι αξιοσημείωτα όμως μόνο τα όσα στοχάστηκε, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τα στοχάστηκε. Στη συναρπαστική αυτή μελέτη της, η Μάικε Βάισπφλουγκ μας παρουσιάζει μια ανεξερεύνητη Χάννα Άρεντ και ακολουθεί τα χνάρια τής εξαιρετικά ασυνήθιστης σκέψης της. Παραδόξως, τα χνάρια αυτά δεν εντοπίζονται στη φιλοσοφία, αλλά στα λογοτεχνικά έργα σπουδαίων δημιουργών όπως ο Όμηρος, ο Κάφκα, ο Μπρεχτ, ο Μέλβιλ, ο Κόνραντ κ.ά. Με τη συνδρομή τους, η θεωρητικός στρέφεται ενάντια σε όλες τις μεγάλες, καθολικές ερμηνείες και θεωρίες ενώ ορίζει ως αφετηρία της τον οριοθετημένο και αισθητηριακό κόσμο της εμπειρίας: η τέχνη να σκεφτόμαστε πολιτικά εδράζεται στο να έχουμε το θάρρος να λαμβάνουμε υπόψη μας όλες τις θέσεις. Το να είμαστε ανοιχτοί στη συζήτηση προϋποθέτει το να βλέπουμε τον κόσμο από την προοπτική των άλλων και παράλληλα να μπορούμε να σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας.