...Στην άρνηση της συνείδησης ανακαλύπτουμε πως τα νοήματα και επομένως οι κοινωνικές κατευθύνσεις δεν αντλούνται αρτηριακά από την παθιασμένη καρδιά προς τον εγκέφαλο που διψά για οξυγόνο, αλλά τις αποσπά οποιοδήποτε σώμα στο πεδίο, από την κρούστα των γεγονότων που ολοένα ραγίζει. Η επαναστατική δραστηριότητα είναι κάποιες φορές μια αρχαιολογία όσων έχουν σκοπίμως ξεχαστεί, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε την αντικειμενική κίνηση των επαναστατικών θραυσμάτων· τα γεγονότα θα ξεράσουν τα απαραίτητα ευρήματα από την κοιλιά της γης. Κάθε γεγονός διατηρεί την ιδέα του, την ιδέα που του ταιριάζει. Και τα γεγονότα διασκορπίζονται στην κοινωνία όπως η ελαφρόπετρα πάνω από την Πομπηία. Δεν απελπιζόμαστε γιατί το αλέτρι ξέθαψε λίγα μόνο πράγματα τελευταία, πέρα από παλιές ρίζες και σκουλήκια, τροφή για τα κοράκια και όχι για τους επαναστάτες· μήπως αυτή η πενία σηματοδοτεί το τέλος της ιστορίας; Ίσως, αλλά αύριο στο ίδιο χωράφι, ποιος ξέρει; Το αλέτρι θα ξαναπεράσει...