ΤΡΕΙΣ ΚΥΚΛΟΙ Ι Ο πρώτος κύκλος ίδια η πρώτη μέρα της Δημιουργίας. Στον ουρανό κοκκινόμαυρα σύννεφα κι η γης σα παλάμη ανοιχτή που δέχτηκε το πρώτο δώρο. Έμβρυο ακόμα ο λογισμός μας με κλειστά μάτια μέσα στη ζεστή μήτρα ακουμπισμένος. Έμφρων άνθρωπος – η συνείδηση του ακατοίκητου κόσμου. Κάτω απ’ τα πόδια μας ένα χάος κρεμάμενο. Άγνωστες προεκτάσεις των αμφιβολιών μας ακολουθούν τους ποταμούς της γνώσης που αναβλύζουν κοχλάζοντας μέσα απ’ τα ολάνοιχτα μάτια. Άραγες πράγματι, είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση αυτά τα γυροσκοπικά μάτια πού «ξέρουν» άραγες είμαστε ? επιβεβαίωση του μέγιστου Δημιουργού;