Σε αυτήν την ποιητική συλλογή, οι λέξεις γίνονται παράθυρα της ψυχής, αντικατοπτρίζοντας συναισθήματα που ρέουν στο χαρτί, σαν να είναι ζωντανά και αναπνέουν χωρίς να εκφράζονται με συνηθισμένα λόγια. Εδώ, η ποίηση γίνεται η γλώσσα της καρδιάς, μιλώντας για τον τρόπο που αλλάζει όταν αφήνουμε τον εαυτό μας να χορέψει στον ρυθμό της. Απεικονίζει τη θάλασσα, τον ήλιο, το φεγγάρι μέσα από το φίλτρο του έρωτα που μας επισκέπτεται στιγμιαία, ακόμα και τις πιο απλές στιγμές της καθημερινής ζωής, μέσα από τα μάτια της ποιήτριας. Αποτυπώνει το ανεκπλήρωτο όνειρο που αναπαύεται μόνο όταν κλείνουμε τα μάτια μας, καθώς ταξιδεύει μέσα από τη σκέψη μας, ψάχνοντας για την υπέρτατη αγάπη που μας πλημμυρίζει την ψυχή. Σε αυτήν τη συλλογή, η ποίηση είναι η γέφυρα που συνδέει τον εσωτερικό μας κόσμο με το ανεξερεύνητο, αναζητώντας την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης και την αγάπη που τη διαμορφώνει.