Ελεύθερος από τεχνητές αναπαραγωγές φορμών, τύπων και δογμάτων, κινείται στα όρια ανάμεσα στην ενδοψυχία και το ρεαλιστικό. Αυτό δηλαδή που -θέλει δε θέλει- ζει ο καθημερινός άνθρωπος, ψυχικά και σωματικά, στην πραγματική ζωή.
Το «ενδόψυχο» δεν είναι αυτάρεσκο και ατομικιστικό. Δε διστάζει να αποκαλυφθεί, δεν είναι ερμητικά κλειστό, είναι διαθέσιμο και ανθρώπινο. Τη βαθιά του ουσία μοχθεί να την κερδίσει, αποφεύγοντας τις υπερφίαλες και συνθέτες αναστοχαστικές αναποδιές, αλλά με εύστοχα κεντραρίσματα σε μια ανθρώπινη ψυχοστιγμή.
Το ρεαλιστικό δεν είναι βάρβαρο, δεν έχει ογκώδεις διαστάσεις, δεν είναι υπέρβαρο για να κερδίσει την προσοχή σου. Μικρές λεπτομέρειες, υλικές και δρώσες, που σου υπενθυμίζουν πως ένα «καμένο δάσος, στο τέλος θα ηττηθεί από ένα μικρό σποράκι».
Τις δύο αυτές πλευρές λοιπόν, ο Λευτέρης Τζαλαβάρας απλά τις οδηγεί, με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο, να περπατήσουν.
Το έργο αυτό που με χαρά εκδίδουμε, έχει ήδη εμπνεύσει τη σκηνοθέτη Όλγα Τζωρτζ και πρόκειται να ανέβει στο θέατρο τους πρώτους μήνες τον Ιανουάριο του 2024.