Παρά τη σημαντική, ίσως ανέλπιστη και απροσδόκητη για τους αγρότες, προσφορά της Επιστήμης και της Τεχνολογίας και παρά τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των αγροτών μας και όσων παρέμειναν («να φυλάσσουν Θερμοπύλες») στην ελληνική ύπαιθρο, κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι οι άνθρωποι αυτοί, οι καλοπροαίρετοι αγρότες μας, έδιωξαν από πάνω τους την αγωνία για το απρόσμενο και αστάθμητο της πετυχημένης περάτωσης μιας καλλιεργητικής περιόδου ή μιας εκτροφής (στα παραγωγικά ζώα). Οι αγωνίες για τη διάθεση της παραγωγής τους και μάλιστα σε ικανοποιητικές τιμές (υψηλότερες του κόστους παραγωγής), ώστε να καρπούνται και οι ίδιοι ένα αξιοπρεπούς διαβίωσης εισόδημα, παραμένουν και σήμερα ολόιδιες, όπως και στις αρχές της 10ετίας του 1970, τότε που ο συγγραφέας (γόνος αγροτικής οικογένειας) ζούσε αυτές τις αγωνίες τους ως νεαρός γεωπόνος. ~ Είναι γεγονός, που δεν χωρεί αμφισβήτηση, ότι όσα Drones κι αν χρησιμοποιηθούν στη γεωργία μας, όσα λογισμικά προγράμματα κι αν δώσει η ψηφιακή τεχνολογία για εφαρμογή τους στην αγροτική παραγωγική διαδικασία, η Ελληνική Γεωργία δεν θα γίνει ποτέ ανταγωνιστική, εάν δεν αποδοθεί η μέγιστη σημασία που πρέπει τόσο στο ανθρώπινο, όσο και στο κοινωνικό κεφάλαιο. Όσοι παραβλέπουν την αξία αυτών τών μορφών κεφαλαίου στην οργάνωση της παραγωγής και στη βελτίωση της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας μιας Αγροτικής Μονάδας και προβάλλουν ως σωτήρια, για τον παραγωγό, τα σύγχρονα (πράγματι, άκρως καινοτόμα) τεχνολογικά επιτεύγματα, από μόνα τους, ίσως να προκαλούν και κακό στην αγροτική παραγωγή και στις αποδόσεις των μέσων παραγωγής, όσο κι αν αυτά προβάλλονται, αλλά και είναι πράγματι πολύ χρήσιμα και καινοτόμα.