Ο παραδοσιακός δυτικός πολιτισμός κινούνταν πάντα σε νόρμες οι οποίες εμπεριείχαν μια αρχή και ένα τέλος της ιστορίας, σε ένα οριοθετημένο χρονικό διάστημα. Η ιστορία της ανθρωπότητας, πιστεύουν πολλοί, ότι έχει ήδη εισέλθει στην τελευταία της χιλιετία. Κατά το βιβλίο της «Γένεσις» η δημιουργία του κόσμου και η δημιουργία των όντων έγιναν μέσα σε μία εβδομάδα. Βασιζόμενοι σήμερα στην επιστήμη, γνωρίζουμε ότι τα δύο αυτά ορόσημα απέχουν αφάνταστα! Η εξέλιξη της βιόσφαιρας της Γης μπορεί τώρα να εντοπιστεί αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια πίσω. Το μέλλον του φυσικού μας σύμπαντος θεωρείται ακόμη πιο εκτεταμένο, ίσως ακόμη και άπειρο. Όμως, παρά αυτούς τους διευρυμένους ορίζοντες, τόσο το παρελθοντικό όσο και το μελλοντικό χρονοδιάγραμμα έχει συρρικνωθεί. Οι απαισιόδοξες εκτιμήσεις για το πόσο καιρό πρέπει να διατρέξει ο πολιτισμός μας, πριν καταρρεύσει, ή ακόμα πριν ζήσει μια τελική «αποκάλυψη», είναι καθημερινά όλο και πιο έντονες. Η ίδια η Γη μπορεί να αντέξει, αλλά δεν θα επιζήσουν οι άνθρωποι το καψάλισμα του πλανήτη μας από τον ετοιμοθάνατο Ήλιο, ούτε ποτέ, ίσως, την εξάντληση των πόρων της Γης. Στον εικοστό πρώτο αιώνα, η ανθρωπότητα κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ από την κακή εφαρμογή της επιστήμης. Και οι περιβαλλοντικές πιέσεις που προκαλούνται από συλλογικές ανθρώπινες ενέργειες θα μπορούσαν να προκαλέσουν καταστροφές πιο απειλητικές από οποιουσδήποτε φυσικούς κινδύνους. Οι πρωταρχικές μας ανησυχίες έχουν να κάνουν φυσικά με τη μοίρα της σημερινής γενιάς μας και στόχος όλων να βρεθεί ο τρόπος να ανακατασκευάσουμε τις απειλές για το μέλλον της ανθρωπότητας. Αλλά για μένα, και ίσως για άλλους (ειδικά για όσους δεν έχουν περιοριστικές θρησκευτικές πεποιθήσεις), μια κοσμική προοπτική ενισχύει την επιτακτική ανάγκη να αγαπάμε αυτήν την «ωχρή μπλε κουκκίδα» του σύμπαντος. εξαρτηθεί μόνο από εμάς, και το παιχνίδι παίζεται σοβαρά πλέον τώρα, αυτόν τον αιώνα!