Το 2187 ένας θανατηφόρος ιός, ο ΕΚΣΤ2, προσβάλλει τους ανθρώπους της Έγκελαντ, που ζουν υπό την προστασία της αθάνατης Λεοσαυρικής δυναστείας. Το ηγεμονικό ζεύγος, ο Υπεραίμων και Θεοδώρα, αδιαφορούν για τη νόσο, καθώς οι ίδιοι είναι άνοσοι και αθάνατοι. Απρόσβλητοι από τον ιό παραμένουν και οι εξευγενισμένοι άνθρωποι, που κατοικούν στην ευφυή πρωτεύουσα, την Αστυνόα. Η Βοράσια, η Ευρωνοϊκή Αυτοκράτειρα και δίδυμη αδελφή της Θεοδώρας προειδοποιεί για τη λήξη του Λεοσαυρικού καθεστώτος. Η Βοράσια επηρεάζεται από τον αρχιμουσικό Νεύρωνα, ο οποίος θέλει να εξαλείψει κάθε οργανική ζωή. Η Θεοδώρα αμύνεται σχεδιάζοντας έναν διάδοχο αντίθετα με τις γενετικές προδιαγραφές της Αυτοκρατορίας. Η βιομεσαιωνική μοναρχία της αναγεννημένης Έγκελαντ αντικατέστησε από τα μέσα του 21ο αιώνα τη διεφθαρμένη δημοκρατία της σεισμόπληκτης Ελλάδας. Το καθεστώς ανακυκλώνεται σταθερά μόνο με αρσενικούς απογόνους, συνοδευόμενους από ένα θηλυκό δίδυμο σώμα. Στο μεταξύ η Αστυνόα, η ευφυής πόλη, αποκτά μεγαλύτερες ελευθερίες αυτοδημιουργίας και επέκτασης, ενώ χρησιμοποιεί τη βιομουσική για να επηρεάζει τις διαθέσεις των κατοίκων της. Στα Εξάστια η Διονυσία -μια ανερχόμενη υπάλληλος στον Όμιλο «Θεοδέρμα» και Εμψυχώτρια Ψυχοστολών για τη βασίλισσα- συνεργάζεται με τους πειρατές και υπονομευτές του καθεστώτος. Αντιμέτωπη με τον θάνατο ως ποινή, κερδίζει μια πρόσκληση από τη Λεοσαυρική Τύχη για ένα πάρτι Πανσεληνιασμού σε μια έπαυλη της Αστυνόα, όπου και προκαλεί ανατροπές. Παράλληλα, ο γιος της Θεοδώρας, ο Άρης, αφού γεννιέται επεισοδιακά και παράνομα, αποφεύγει την εξόντωσή του καταφεύγοντας στα Εξάστια, στους «Αντίποδες», ένα αντικαθεστωτικό μουσικό στέκι.