Ο συγγραφέας στην αρχή μάς παρουσιάζει τα κύρια πρόσωπα του έργου: την Αννιώ, τη μοναδική αδερφή του, η οποία είναι άρρωστη και τη χήρα μητέρα τους, η οποία είναι προσηλωμένη σε αυτήν και παραμελεί τα τρία αγόρια της. Η αρρώστια της Αννιώς επιδεινώνεται και η μητέρα μετέρχεται κάθε μέσο για τη θεραπεία της κόρης της: φάρμακα, βότανα, φυλαχτά, ξόρκια, ευχολόγια. Δυστυχώς η Αννιώ πεθαίνει και η μητέρα υιοθετεί μια ψυχοκόρη που τη μεγαλώνει με υπερβολική στοργή και την παντρεύει, για να υιοθετήσει στη συνέχεια ένα άλλο κορίτσι, γεγονός που προκαλεί την οργή των δύο αγοριών (ο αφηγητής βρίσκεται στην ξενιτιά). Ο Γιωργής (αφηγητής) επιστρέφει από τα ξένα και αντιδρά στη νέα υιοθεσία. Η μητέρα τότε αποκαλύπτει το τρομερό μυστικό της: στο παρελθόν είχε αποκτήσει ένα κοριτσάκι το οποίο, άθελά της, καταπλάκωσε στον ύπνο της και εκείνο πέθανε. Όταν η μητέρα επισκέπτεται τον αφηγητή στην Πόλη, εκείνος την πηγαίνει στον Πατριάρχη ο οποίος την εξομολόγησε και της έδωσε συγχώρεση, χωρίς ωστόσο να απαλύνει τον πόνος της και να αποτινάξει τις τύψεις από πάνω της.