Πο?σο δι?κιο ει?χαν! Πο?σα πρα?γματα δεν η?ξεραν για εμε?να! Πω?ς να ζη?σω, αν ξε?ρω τι θα γι?νει παρακα?τω; Ποιος θε?λει να δει μια ταινι?α που ξε?ρει το τε?λος της; Για εμε?να, ε?τσι ει?ναι ο?λη μου η ζωη?. Τι ζωη? ει?ναι αυτη?; Ζωη? χωρι?ς ζωη?. Πο?σους θανα?τους μετρω? με?χρι τω?ρα! Δεν φτα?νουν πια τα δα?χτυλα? μου για να στοιβα?ξω α?λλους νεκρου?ς.» Το χα?ρισμα της Κασταλι?ας να προβλε?πει το με?λλον γι?νεται κατα?ρα για εκει?νη, μια κλεμμε?νη ζωη? απο? την μοι?ρα που την ει?χε επιλε?ξει για το ρο?λο του Α?δη σε του?τη την γη. Δεν αντε?χει α?λλο να με?νει α?πραγη μπροστα? στο θα?νατο, δεν αντε?χει α?λλο να μην ζει αληθινα? και αποφασι?ζει να ανακαλυ?ψει τον χρησμο? της απαλλαγη?ς. Αυτο? θα την οδηγη?σει στο αναπο?φευκτο, σε ε?ναν ε?ρωτα με πρωτο?γνωρα συναισθη?ματα χωρι?ς επιστροφη?. Ι?σως ο ε?ρωτας να ει?ναι το παιχνι?δι στο οποι?ο η μοι?ρα σι?γουρα χα?νει. Α?ραγε θα θυσια?σει τον ε?ρωτα της για να ζη?σει ο?πως λαχταρα? η? θα θυσιαστει? για εκει?νον; «Ακο?μη και αν λαχταρα?ς να ζη?σεις, να ονειρευτει?ς, υπα?ρχει κα?τι, κα?ποιος, που σε τραβα?ει στο τι?ποτα, που σε τραβα?ει στον θα?νατο»