Επτά Ευρωπαίοι ζούνε τη συναισθηματική και επαγγελματική ακμή τους στις όχθες της ελβετικής λίμνης. Στριμωγμένοι ανάμεσα στην ανάγκη για αυθεντία και στην αναζήτηση της οικειότητας, ασχολούνται όλο και περισσότερο με την ενδοσκόπηση και την «εικόνα του εαυτού τους» στον καθρέφτη τους και στα μάτια των οικείων τους. Μακριά από τις απαρχές του πολιτισμικού θαύματος που διαμόρφωσε τα «αυτονόητα» της ζωής τους, οι Ευρωπαίοι συναντούν το αρχέγονο πρόπλασμα της εικόνας του εαυτού που πασχίζουν να φιλοτεχνήσουν. Επτά ήρωες, επτά προπλάσματα. Οι νεολιθικοί καταυλισμοί γίνονται το σκηνικό του σταδιακού εκπολιτισμού των πρωτο-ηρώων μέσα σ’ έναν κόσμο που μεταβάλλεται δραματικά, καθώς λιώνουν οι πάγοι. Η ταυτότητα του κάθε ήρωα ολοκληρώνεται, έτσι, αναδρομικά. Καθώς ο προϊστορικός κόσμος αποσαθρώνεται, ο πυρήνας του κοινωνικοποιημένου ανθρώπου παραμένει αμετάβλητος: αναζητά πάντοτε αυθεντία και οικειότητα· αλλιώς, ασφάλεια κι ελευθερία.