Η Μικρασιατική Καταστροφή υπήρξε αναμφίβολα ένα τεράστιο, καθοριστικό γεγονός της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ήταν το μεγαλύτερο τραύμα που δέχθηκε ο ελληνικός πολιτισμός στη μακραίωνη ιστορία του. Διαμόρφωσε, σε κάθε περίπτωση, το σύγχρονο ελληνικό κράτος, τη σύγχρονη μορφή του ελληνικού έθνους (με τα μέλη του στη μεγάλη πλειοψηφία τους συγκεντρωμένα στο έδαφος του κράτους), αλλά και την αυτοεικόνα του. Το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων τίμησε το μεγάλο γεγονός με πολλούς τρόπους. Μεταξύ άλλων, παρουσίασε μια σημαντική έκθεση για τη μουσική των προσφύγων, ενώ συνδιοργάνωσε μικρότερες εκθέσεις για το «δικό μου 22» με σχολεία, στις οποίες συνεισέφεραν οικογενειακά κειμήλια μαθητές και μαθήτριές τους, που τα παρουσίασαν με τη δική τους προσωπική μελέτη και δουλειά. Διοργάνωσε σειρά συνεδρίων και για την Καταστροφή αλλά και για τις αναζητήσεις της Ελλάδας μετά το 22. Επέβλεψε τη δημοσίευση ενός νέου ερευνητικού έργου -νομίζω ότι θα εξελιχθεί σε έργο αναφοράς- για την πολιτική συμπεριφορά των προσφύγων μετά την έλευσή τους στην Ελλάδα, το 1922-1967. Επιπλέον, το Ίδρυμα της Βουλής -που, ασφαλώς, δεν είναι ένας «αθηναϊκός» οργανισμός- μερίμνησε συστηματικά ώστε να είναι ενεργό σε όλη τη χώρα. Ανέλαβε σειρά δράσεων που περιλάμβαναν μεταφορές της ?κθεσής του εκτός Αθηνών -στη Δράμα, την Καβάλα, τη Θεσσαλονίκη, τα Ιωάννινα, το Αγρίνιο, τη Νέα Ιωνία Βόλου, την Αλεξανδρούπολη, τις Σέρρες, την Έδεσσα, το Κιλκίς, τη Λευκωσία, ενώ προγραμματίζεται η μεταφορά της και σε άλλους προορισμούς- καθώς και την πραγματοποίηση του μεγάλου συνεδρίου στη Δράμα και την Καβάλα στις 11-13 Νοεμβρίου 2022, με θέμα «100 χρόνια μετά: οι πρόσφυγες του 1922 και η δημιουργία της νέας Ανατολικής Μακεδονίας». Τις παρουσιάσεις που έγιναν σε εκείνο το συνέδριο, με μορφή επεξεργασμένων επιστημονικών άρθρων, συγκεντρώνει ο παρών τόμος.