Σ’ αυτό το σύντοµο βιβλίο η Έλενα Φερράντε µοιράζεται µαζί µας τις σκέψεις της για τη δική της «περιπέτεια της γραφής» αλλά και αυτή συγγραφέων που τη σηµάδεψαν. Πρόκειται για τρεις «διαλέξεις» και ένα δοκίµιο, όπου η συγγραφέας της «Τετραλογίας της Νάπολης» επιστρέφει στα πρώτα συγγραφικά της χρόνια, θυµάται ακόµη πιο πίσω τα µαθητικά της τετράδια, τη διαρκή πάλη που µέχρι και σήµερα τη χαρακτηρίζει: να προσπαθεί πάντα να µένει µέσα στο πλαίσιο ενώ πάντα λαχταράει να το σπάσει. Η Έλενα Φερράντε είναι εδώ εξοµολογητική, ενίοτε αυτοσαρκαστική, ενώ ανατρέχει ξανά και ξανά στη σκέψη και στο έργο άλλων δηµιουργών προκειµένου να βρει απαντήσεις, όπως στην Γκάσπαρα Στάµπα, στη Γερτρούδη Στάιν, στην Έµιλυ Ντίκινσον, στην Ίνγκεµποργκ Μπάχµαν, αλλά και στον Δάντη. Μέσα από τις δικές της αµφιβολίες και τα δικά της ερωτηµατικά, η Φερράντε εξερευνά, µαζί µας, ακόµη ευρύτερα πεδία της τέχνης της γραφής, αλλά και της τέχνης γενικά.