Αυτός ο κόσμος χωρά τα πάντα: χαλασμένα αμάξια με υπαρξιακά, απένταρους ηθοποιούς, φιλόδοξα κορίτσια, μποντυμπιλντεράδες ταγμένους ενάντια στην τοξική αρρενωπότητα, γερασμένους καταστασιακούς με αντισυμβατικές ιδιολέκτους, χρηματοδοτούμενα από ΕΣΠΑ εμφυτεύματα που σε κάνουν αρκετά έξυπνο για μια θέση στο δημόσιο. Υπάρχει άραγε τρόπος να χωρέσουμε κι εμείς στο τοπίο χωρίς να θυσιάσουμε την...

Μια μέρα ξυπνάς για να ανακαλύψεις ότι οι πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού σου έχουν εξαφανιστεί, ή εναλλακτικά διασχίζεις το κατώφλι σου για να αντικρίσεις ένα πελώριο κέικ καρότο. Στον δρόμο σε καταπίνει ένα δίκτυο υπεροπτικών ινών. Ο κ. Χόιζεκ πιάνει κουβέντα με ένα σπήλαιο, ενώ ο κ. Χούμπερ εξαφανίζεται μυστηριωδώς κατά το τάισμα φαινομενικά αθώων παπιών. Η Φρύνη Τσιρογιάννη-Σμιθ...

Το βραβευμένο βιβλίο της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών με την πιο συνταρακτική πλοκή που έχεις συναντήσει! Μια νυ?χτα του πρω?ιμου καλοκαιριου? που το τραγικο? παρελθο?ν και το μαγικο? με?λλον θα χορε?ψουν βαλς σε μια στιγμη? στον χρο?νο, στη μο?νη βεβαιο?τητα, την α?σφαλτο κα?τω απο? τη φεγγαρολουσμε?νη Ακρο?πολη. Μια νυ?χτα που το καλο?, το κακο? και ο ε?ρωτας θα αναμετρηθου?ν την ω?ρα που...

Σε μια μονή φυλάσσεται μια πέτρα μετεωρίτη που οι ιδιότητές της θα μπορούσαν να αλλάξουν τη μορφή της ανθρωπότητας. Τη μονή αυτή επισκέπτεται μια μικρή ομάδα Ελλήνων που αποτελείται από έναν Έλληνα επιχειρηματία, τον Ιάσονα, τον γιο του και άλλους δύο. Μια αμερικανική υπηρεσία έχει σχηματίσει υπό άκρα μυστικότητα μια τετραμελή ομάδα με στόχο την κλοπή της πολύτιμης πέτρας και τη μεταφορά της...

Οι ιστορίες που χτίζει ο Χρήστος είναι γεμάτες γυναίκες που νομίζεις ότι τις βλέπεις να σουσουρίζουν σέρνοντας τις παντόφλες τους πίσω από την πλάτη σου. Νομίζεις ότι ξέρεις τέτοιες γυναίκες από τα δικά σου παιδικά χρόνια, αν δεν είσαι τζόβενο – για την ακρίβεια, είναι βέβαιο ότι τις ξέρεις: γιαγιάδες, θείες και γειτόνισσες γεμάτες μυστικά, μεγάλα πάθη, μεγάλα μίση, μεγάλοι έρωτες… αλλά...

Είχε κάτι μήλα... να! Το δαγκωμένο μήλο-μαστός της Apple. Η Εύα και η Apple. Τα μήλα Macintosh. Τα μήλα Golden. Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων και τα «αιματώδη» μαζί, τα γαιόμηλα, το μήλον το κυδώνεον –«διψά κι εμέ η καρδούλα μου για μήλο, για κυδώνι», μονολογεί τρέχοντας καβάλα στους κάμπους ο λιγωμένος αγαπητικός. «Για μήλο, για ροδάκινο για το γλυκό σταφύλι» λέει η στεγνή του γλώσσα που...

ι απαντήσεις που μας προσφέρουν στο ερώτημα αυτό η Κβαντική Θεωρία, η Κβαντική Θεωρία Πεδίου, η Θεωρία της Σχετικότητας, η Πληροφορική και η νευροβιολογική έρευνα του εγκεφάλου και της σχέσης του με τον νου, παρελαύνουν στις σελίδες του βιβλίου αυτού, με έναν κατά το δυνατόν απλό, εύληπτο και συνεπή τρόπο. Όταν όλο το υλικό τοποθετηθεί πάνω σε ένα νοητό τραπέζι, δεν είναι δύσκολο να γίνει...

Η ΦΩΝΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΕΠΑΝΗΛΘΕ: Πώς απεκδύεσαι τη Ζιζέλ; Βγάζοντας απλά το κοστούμι σου και φορώντας το τζιν σου; Πηγαίνοντας στο σπίτι σου με το μετρό; Μιλάει η Ζιζέλ; Και αν μιλάει, πώς ηχεί η φωνή της; Κι αν μιλάει, όταν μιλάει, πώς σωπαίνουν τα μάτια της; Και ποια είναι τελικά η Ζιζέλ; Και γιατί να έχει τόση σημασία; Και απαντούσε μόνη στον εαυτό της η φωνή: «Η Ζιζέλ έζησε, ερωτεύτηκε...

...

Χρονικό μιας οικογένειας με έξι βασικούς παίχτες και λίγους περιφερειακούς. Τρεις πράξεις, σ ένα βροχερό τοπίο, εξωτικό. Που φωτίζεται από τον δειλό ήλιο πριν βυθισθεί στο σκοτάδι. Σαν ένα κονσέρτο για ορχήστρα δωματίου, όπου κάθε όργανο παίζει τη δική του παρτιτούρα έγχορδα ή παράφωνα....

Αν τα φαντάσματα υπήρχαν, αυτή θα ήταν μία ιστορία φαντασμάτων. Το Τρία επί ψυχής είναι η ιστορία της Άνι, που σήμερα έχει γενέθλια. Η μόνη απόφαση που καταφέρνει να πάρει τώρα που γίνεται 30, είναι να αλλάξει δουλειά. Στην πραγματικότητα, έχει πολλές ακόμη αποφάσεις μπροστά της, άσχετα αν κάνει πως δεν το ξέρει: να ξεπεράσει επιτέλους τον θάνατο του παιδικού της φίλου· να αποκωδικοποιήσει την...

Στο βιβλίο “ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ” ο αναγνώστης αναγνωρίζει την συγγραφέα απ τα ταχυδακτυλουργικά αποσπάσματα, το λεκτικό παιχνίδι και την εγγραφή ποιητικών τονισμών στην κλασική προσωδία και τις καθημερινές καταστάσεις του βίου των ανθρώπων. Υπακούοντας στο μοιραίο κάλεσμα του βιβλίου, οι σκέψεις ρέουν εκεί, στο βωμό του πνεύματος, όπου η φωτιά της δημιουργίας μουρμουρίζει ρυθμικά. Η ποίηση...

1447 μ.Χ. Η Σηλυβρία με το κάστρο της είναι το τελευταίο οχυρό της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που καταρρέει. Εκεί λειτουργεί το μοναδικό εναπομείναν, κρυμμένο από τα μάτια του κόσμου, εργαστήριο υγρού πυρός. Φύλακες του μυστικού και δεμένοι με ιερούς όρκους αίματος, τα μέλη της απόκρυφης αδελφότητας των ιπποτών του Δράκου προστατεύουν το ολέθριο όπλο που θα καθυστερήσει την επέλαση...

Με βάζει να καθίσω στην καρέκλα απέναντί του. Ανάμεσά μας το ξύλινο τραπέζι. Βγάζουμε από το ντουλάπι το σακούλι με τους γίγαντες. Μετράμε είκοσι ο ένας, είκοσι ο άλλος. Παίρνει το χάρτινο πακέτο της τράπουλας και βγάζει τα χαρτιά. Τα ξεσκαρτάρει. Παρακολουθώ τα όμορφα μακριά δάχτυλα που μοιράζουν τα φύλλα. Ο μπαμπάς κάθε Κυριακή μεσημέρι με...

Με μια γλώσσα αιχμηρή, χειρουργική όπως και στα ποιήματά της, η Μαρία Κοπανίτσα ανατέμνει εδώ, χωρίς παραχωρήσεις, μεγάλα και εν μέρει απύθμενα θέματα της ζωής: συμβατικούς και αντισυμβατικούς έρωτες, ασθένειες, πόνο και ηδονή, στιγμές θανάτου, αναμνήσεις, γονείς και οικογενειακές ιστορίες, τους ξένους μέσα στην προσωπική ζωή. Μεταξύ απόγνωσης και ανακοπής, ανατριχίλας και ανακούφισης. Μια...

Η Ρόζα φοράει το κόκκινο κραγιόν και πετάει στα σύννεφα. Αυτό ήταν το όνειρό της από παιδί όταν μπήκε για πρώτη φορά στο αεροπλάνο. Αεροσυνοδός πια στην ενήλικη ζωή της προσγειώνεται απότομα σε μια αλήθεια που πρέπει να αντιμετωπίσει. Δύο ζωές και δύο γενιές έρχονται σε αντιπαράθεση. Μπορούν όλα να θαφτούν; Μπορεί το αίμα να γίνει νερό; Ο Αλέξανδρος μοιράζεται δύο αλήθειες μία στην Αθήνα και...

Το Επι­στο­λές προς Δι­ό­δω­ρον, 2004-2024 δεν είναι ένα βι­βλίο με την κλασ­σι­κή ση­μα­σία του όρου-δη­λα­δή ένα εκτε­νές, ενι­αίο κεί­με­νο με αρ­χή, μέ­ση, τέ­λος. Είναι κά­τι το ιδι­ό­τυ­πο απο­τε­λού­με­νο από αυτο­τε­λή μι­κρά κεί­με­να, πε­ζά ποι­ή­μα­τα θα τα χα­ρα­κτή­ρι­ζα, που το κα­θέ­να πα­ρά­γει νό­η­μα σε σχέ­ση με αυτό που πραγ­μα­τεύ­ε­ται. Δεν εντάσ­σε­ται βέ­βαια στην...

Ένας άντρας περιδιαβαίνει το κέντρο της πόλης κρατώντας σφιχτά την κούτα με τα δώρα που σχεδιάζει να στείλει στην άλλη άκρη της χώρας, στον Α., τον επτάχρονο γιο του. Πολλές φορές θα αντιμετωπίσει το Μούδιασμα. Πολλές φορές θα πέσει και θα σηκωθεί μέσα στον αγώνα του με αυτή τη φευγαλέα νεκρότητα που διαπερνά το σώμα του και η οποία έχει το πρόσωπο των ίδιων των ανθρώπων: της ανθρώπινης...

Από τις πρώτες μέρες το ίδιο το παιδί μου κοιτάζει κατάματα το ενδεχόμενο του θανάτου και θέτει ερωτήματα. “Τι γίνεται μετά το θάνατο?” “Γιατί υπάρχουμε?” Πώς να τον ικανοποιήσω με απαντήσεις μέσα από την σφαίρα της λογικής και τον κόσμο του ορθολογισμού? Άθελά μου τον προέτρεψα προς την προσευχή πιστεύοντας όπως οι περισσότεροι ότι θα έχει κυρίως παρηγορητικό ή έστω ανακουφιστικό αποτέλεσμα....