...

Ένα μήνυμα στο μέλλον. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι έτοιμη να ξυπνήσει. Οι άντρες γίνονται γυναίκες και οι γυναίκες άντρες. Παιδιά κυκλοφορούν αδέσποτα και αρτιμελής ακρωτηριασμένοι κοιτούν το θέαμα. Ζώα βασανίζονται. Οι άνθρωποι σκοτώνονται για ένα κομμάτι χαρτί. Ο ναρκισσισμός μας έχει χτυπήσει κόκκινο και ο Θεός μας κοιτάει απορημένα. Πριν όλα διαλυθούν, οι φόβοι μας τελικά...

Ο Λέο, υπάλληλος σε μεγάλο εκδοτικό οίκο, παραιτείται μετά τον θάνατο των γονιών του και αφού ρευστοποιήσει την τεράστια περιουσία του μεγαλοκατασκευαστή και σοσιαλιστή πατέρα του, αποσύρεται στη Μεσόπολη, μια ήρεμη επαρχιακή πόλη. Μια βόμβα που εκρήγνυται σε ένα κατάστημα αθλητικών ειδών και σκοτώνει 18 εφήβους, μέλη της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας της Μεσόπολης, καθώς και...

Η Λένη, ο Γιώργης, ο Βασίλης, ο Κωστής, θύματα του αδελφοκτόνου πόλεμου (1947-1949), μέσα από τις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος, μολογάνε τα βάσανά τους για να μην επαναληφθούν ποτέ ξανά. Με ψυχρούς αριθμούς, όπως οι προϋπολογισμοί, οι απολογισμοί, οι επενδύσεις… κι οι νεκροί των πολέμων. Πώς να περάσει από μέσα τους αλλά κι από μέσα μας η οδύνη κι η συνθλιβή των...

Τα χαμένα ημερολόγια της Ιαπωνίας είναι ένα ταξιδιωτικό χρονικό στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Η συγγραφέας καταγράφει τις εμπειρίες της από τα δύο της ταξίδια στην Ιαπωνία, το 2009 και το 2018. Η περιήγησή της στο Ιαπωνικό Αρχιπέλαγος περιλαμβάνει αποσπάσματα από τα αναγνώσματά της, στοιχεία για την αρχιτεκτονική, την τέχνη, τη λογοτεχνία, στοχασμούς πάνω στην ασιατική...

...

...

Χρονικό κάποιας ζωής Χρόνο μετά, είχε νυχτώσει, ο Κωνσταντής γύριζε κουρασμένος στο φοιτητικό του δωμάτιο στην οδό Δημοτικού Νοσοκομείου. Στο απεναντινό πεζοδρόμιο επί της οδού Αγίου Δημητρίου και από ικανή απόσταση, τέτοια που, ήταν σίγουρος, του εξασφάλιζε την κάλυψη και την αυτοπροστασία του, είδε τον Πρόθυμο να κουβεντιάζει με τους δύο άνδρες του Σπουδαστικού της...

Οι ιστορίες κάθε λογής ποτέ δεν έλειψαν από μέσα της. Φανταστικές και ρεαλιστικές, μεγάλες και μικρές, πάθους, μίσους, ευτυχίας ή πόνου, πάντα έβρισκαν έδαφος να ανθίσουν, να δώσουν ζωή σε χαρακτήρες και μέρη που γίνονταν κομμάτι της, όπως γινόταν κι αυτή δικό τους. Δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό της να μην προσφέρει τη δική τους φωνή, έστω κι αν μέχρι τώρα δεν...

Άγνωστες σελίδες από την λογοτεχνική Αθήνα της Μπελ Επόκ Ο Δημήτριος Λαμπίκης (1889-1956), ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της αθηναϊκής χρονογραφίας, δημοσίευσε τις αναμνήσεις του από τη λογοτεχνική ζωή των δύο πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα, υπό τον τίτλο «Παλαιαί Φιλολογικαί Ημέραι», στην εφημερίδα Πολιτεία τον χειμώνα του 1927-1928. Στις αναμνήσεις του...

Το ταξιδιωτικό οδοιπορικό της ζωής μου από τα νεανικά - φοιτητικά μου χρόνια μέχρι σήμερα... ...ένα ταξίδι στην αυτογνωσία και μια ζωή, που πέρασε, σαν νεράκι, δουλεύοντας, ταξιδεύοντας και μεγαλώνοντας την οικογένειά μας, εγώ και η σύντροφος της ζωής μου. Είδαμε μαζί ωραίους, μακρινούς τόπους, και κάποια στιγμή συνειδητοποιείς πως η ζωή τρέχει πολύ πιο...

Δέκα διηγήματα, δέκα θραύσματα ζωών που διηγούνται συνοπτικά και μελαγχολικά την ύπαρξη τους με άξονα την πόλη. Συστήνονται και ταυτόχρονα συστήνουν τη μοναξιά τους, τα πάθη τους και τις συνήθειές τους, που τους συνδέουν βαθύτερα με την πόλη. Ένας καμβάς μοναχικών ανθρώπων που αποκτά φωνή και υπόσταση χάρη στην πένα του Δημήτρη Λέντζου....

Δύο πολυκαιρισμένα χαρτόκουτα, τα τελευταία που κατέβηκαν από το έκτο πατάρι του σπιτιού του. Έκρυβαν πράγματα μεγάλης συναισθηματικής αξίας. Χειρόγραφα με τον ιδιαίτερο γραφικό χαρακτήρα του πατέρα μου, σημειώματα, στρατιωτικά ημερολόγια από τον πόλεμο του ‘40 και κάτω κάτω αναμνήσεις από τη ζωή του αποτυπωμένες στο χαρτί. Τα μπλοκάκια και τα τετράδια στο εξώφυλλο είχαν την ένδειξη...

«Εμένα δεν χτυπάει για κανέναν η καρδιά μου. Δεν θα παντρευτώ με συμφωνία, Ρινούλα. Δεν θα μοιράζομαι το κρεβάτι μου και το κορμί μου με κάποιον για να ευχαριστηθεί το χωριό και οι οικογένειές μας». Αυτά ξεστόμιζε η Αρετή και η Ρίνα τη θαύμαζε, γιατί η ίδια ήταν μια γυναίκα υποταγμένη σε έναν άντρα που ποτέ δεν αγάπησε, σε μια κοινωνία που την ήθελε πειθήνια και δέσμια...

«Δεν είμαι δυνατή. Ποτέ δεν ήμουν. Η πλασματική πανοπλία με την οποία έχω θωρακιστεί είναι καμωμένη από τσόφλι αβγού και όχι από σίδερο. Αν μπορούσες να τη δεις, θα απαριθμούσες εκατομμύρια ραγίσματα. Αν ήξερες πόσες φορές κλήθηκα να μαζέψω τη ρευστή ψυχή μου… Δεν φοβάμαι τους ληστές ή τους εγκληματίες, όχι… το λογικό δεν με τρομάζει. Το παράλογο είναι αυτό που μου κόβει την...

...

...

Ο Αδόλφος, με τους στρατηγούς, όταν η ήττα ήταν πια διαφαινόμενη, προσπαθούσε να κρύψει όπου μπορούσε έργα τέχνης, χρυσάφι και πολύτιμα αντικείμενα. Σπήλαια, τάφοι, κατακόμβες, λίμνες. Έτσι ο πυρετός του χρυσού, υπήρξε το σύνηθες φαινόμενο στη μεταπολεμική εποχή. Το μυθιστόρημα είναι βασισμένο σε πραγματική ιστορία που συνέβη στην λίμνη Τόπλιτς της Αυστρίας. ...Ο...

...